مصطفی علیپور نظر ز راه نگیرم مگر که باز آیی دوباره پنجره ها را به صبح بگشایی تمام شب به هوای طلوع تو خواندم که آفتاب منی ! آبروی فردایی تو رمز فتح بهاری، کلام بارانی تو آسمان نجیبی ، بلند بالایی چه می شود که شبی ای نجابت شرقی! دمی بر آیی و این دیده را بیارایی به خاک پای تو تا من بگسترم دل و جان صبور سبز !بگو از چه سمت می آیی؟ هجوم عاصی طوفان به فصل غیبت تو چه سروها که شکسته و چه ریخت گلها یی