رضی الدین آرتیمانی همه دردم، همه داغم، همه عشقم، همه سوزم همه در هم گذرد هر مه و سال وشب و روزم وصل و هجرم شده آسان همه از دولت هجرت چه بخندم، جه بگریم، چه بسازم، چه بسوزم گفتنی نیست که گویی، ز فراقت به چه حالم حیف و صد حیف که دور از تو ندانی به چه روزم دست و پایم تپش دل همه از کار فکنده چشم بر جلوه ی دیدار نیفتاده هنوزم " رضیم " جمله آفاق فروزان ز چراغم همچو مه چشم به دریوزه ی خورشید ندوزم