۱۵۴ سخن ناب گلچين شده از سخنان پائولو كوئيلو ( نويسنده ي برزيلي )

 

براي مشاهده تمامي سخنان ، به ادامه مطلب مراجعه كنيد ...

غرور مي‌تواند برانگيزاننده ي خوبي باشد. پول نيز مي‌تواند، ولي هرگز نبايد آنها را هدف بدانيم.(پائولو كوئيلو)

در زندگي عشق بايد باشد، حتي اگر بازتاب و پاسخ فوري نداشته باشد.(پائولو كوئيلو)

ديوانه بمانيد، اما مانند عاقل ها رفتار كنيد. خطر متفاوت بودن را بپذيريد، اما بياموزيد كه بدون جلب توجه مفيد باشيد.(پائولو كوئيلو)

اين كه بداني در راه درستي هستي يك چيز است، اما اگر فكر كني راه درست تنها همين است چيز ديگري است.(پائولو كوئيلو)

به خاطر ترس از دست دادن، چه چيزهايي را از دست داده ايم.(پائولو كوئيلو)

در عشق هيچ خطري وجود ندارد. هزاران سال است كه انسانها يكديگر را جستجو كرده اند و يكديگر را يافته اند.(پائولو كوئيلو)

لحظاتي هست كه جز غم و رنج چيزي رخ نمي دهد و نمي توانيم از آن دوري كنيم. تنها زماني دليلش را مي فهميم كه بر آن غلبه كرده باشيم.(پائولو كوئيلو)

هرگز نمي توانيم درباره زندگي ديگران قضاوت كنيم، چون هر كس رنجها و درماندگي هاي خودش را دارد.(پائولو كوئيلو)

روح جهان از خوشبختي انسانها سيراب مي‌شود و يا از بدبختي، ناكامي و حسادت آنها.(پائولو كوئيلو)

انسان هرگز نمي‌تواند از رويا دست بكشد، رويا خوراك روح است.(پائولو كوئيلو)

براستي، اين موجودات نيستند كه چيزي را آشكار مي‌كنند، خود مردم هستند كه با نگريستن به موجودات، روش نفوذ به روح جهان را مي‌يابند.(پائولو كوئيلو)

معمولا مرگ سبب مي‌شود آدم زندگي را بيشتر احساس كند.(پائولو كوئيلو)

چيزهاي ساده خارق العاده ترين چيزها هستند و تنها خردمندان مي توانند آنها را ببينند.(پائولو كوئيلو)

آدم مي تواند هميشه دوستان جديدي پيدا كند، بي آنكه مجبور باشد هر روز آنها را ببيند.(پائولو كوئيلو)

زماني كه ما همواره در پيرامون خود افراد مشخصي را ببينيم احساس مي كنيم كه آنها بخشي از زندگي ما هستند و چون بخشي از زندگي ما مي شوند سرانجام تصميم مي گيرند كه زندگي ما را تغيير دهند و اگر آن گونه كه آنها آرزو دارند نباشيم از ما ناخشنود مي شوند.(پائولو كوئيلو)

هر كسي گمان مي كند كه دقيقاً مي داند ما بايد چگونه زندگي كنيم، اما هيچ كس هرگز نمي داند كه چگونه بايد زندگي خاص خودش را داشته باشد.(پائولو كوئيلو)

در زندگي ما لحظه اي فرا مي رسد كه تسلط بر زندگي را از دست مي دهيم و از آن پس، سرنوشت بر هستي ما مسلط مي شود و اين بزرگترين گزافه ي جهان است.(پائولو كوئيلو)

وقتي با آدمها حرف مي زني، يك چيزهايي به تو مي گويند كه نمي داني چگونه به گفتگو ادامه دهي.(پائولو كوئيلو)

تو هر كه باشي و هر چه بكني، وقتي به راستي چيزي را بخواهي، اين خواست در "روح جهان" زاده مي شود و اين، ماموريت تو بر روي زمين است.(پائولو كوئيلو)

تحقق "افسانه ي شخصي" تنها وظيفه ي انسان است.(پائولو كوئيلو)

وقتي تو چيزي را مي خواهي همه ي جهان دست به يكي مي كند تا تو آرزويت را برآورده سازي.(پائولو كوئيلو)

انسان هميشه امكان برآورده ساختن روياهايش را ندارد.(پائولو كوئيلو)

انسانها بسيار زود از علت زندگي خويش آگاه مي شوند، شايد براي همين هم هست كه بسيار زود از آن چشم مي پوشند.(پائولو كوئيلو)

هر چيز در زندگي بهايي دارد؛ اين آن چيزي است كه مبارزين روشنايي مي كوشند بياموزند.(پائولو كوئيلو)

بهتر است گاهي چيزها را به حال خود رها كنيم.(پائولو كوئيلو)

[ گاهي انسان ] مي بايست بين چيزي كه به آن عادت كرده و چيزي كه بسيار دلش مي خواهد داشته باشد، يكي را برگزيند.(پائولو كوئيلو)

وقتي همه ي روزها به هم شبيه هستند، انسان ديگر متوجه پيشامدهاي خوبي كه در طي روز رخ مي دهد نمي شود.(پائولو كوئيلو)

هيچ مانعي وجود ندارد، مگر خود [ انسان ].(پائولو كوئيلو)

يك چوپان مي تواند سفر را دوست داشته باشد، اما هرگز ميش هايش را فراموش نمي كند.(پائولو كوئيلو)

پول، چيزي جادويي است؛ با پول، انسان هيچ وقت كاملاً تنها نيست.(پائولو كوئيلو)

در مدتي كوتاهتر از يك فرياد همه چيز در زندگي [ انسان ] تغيير مي كند، پيش از آنكه حتي به موقعيت جديدش عادت كند.(پائولو كوئيلو)

من هم مثل همه هستم؛ دنيا را آنگونه مي بينم كه دلم مي خواهد باشد، نه آنگونه كه به راستي هست.(پائولو كوئيلو)

تلاش كن نشانه ها را دريابي و به آنها احترام بگذاري.(پائولو كوئيلو)

مطالبي هست كه نبايد درباره ي آنها كنجكاوي كرد، چون نبايد از سرنوشت گريخت.(پائولو كوئيلو)

هم مي توان دنيا را با چشمان يك غارت شده ي بديخت نگريست و هم با چشمان يك ماجراجوي در جستجوي گنج.(پائولو كوئيلو)

مردم، بسيار از نشانه حرف مي زنند، اما نمي دانند كه به راستي درباره ي چه چيز حرف مي زنند.(پائولو كوئيلو)

وقتي كه شانس با ما است بايد از آن بهره گيريم و به آن كمك كنيم، همان گونه كه شانس به ما كمك مي كند.(پائولو كوئيلو)

همه نمي توانند روياهايشان را به يك شكل ببينند.(پائولو كوئيلو)

به ياد داشته باش كه هميشه بايد بداني كه چه مي خواهي.(پائولو كوئيلو)

آنچه بيش از همه انسانها را شيفته مي كند زيبايي است.(پائولو كوئيلو)

من نمي خواهم تغيير كنم و چيزي را تغيير بدهم چون نمي دانم چگونه بايد اين كار را كرد؛ من كاملاً به خودم عادت كرده ام.(پائولو كوئيلو)

گاهي نمي توان جلوي جريان رودخانه ي زندگي را گرفت.(پائولو كوئيلو)

هرگز از روياهايت چشم پوشي نكن؛ چشم براه نشانه ها باش.(پائولو كوئيلو)

تصميم ها فقط آغاز يك ماجرا هستند. وقتي كسي تصميمي مي گيرد، خود را در جرياني تند پرتاب مي كند كه او را به سوي هدفي خواهد برد.(پائولو كوئيلو)

همه چيز در زندگي نشانه است. جهان به زباني ساخته شده كه همه مي توانند بشنوند، اما آن را فراموش كرده اند.(پائولو كوئيلو)

پيشامد و امر ناگهاني وجود ندارد.(پائولو كوئيلو)

هرچه انسان به روياي خود نزديكتر مي شود، به همان اندازه، "افسانه ي شخصي"، دليل حقيقي تري براي زندگي او مي شود.(پائولو كوئيلو)

كسي كه به سفر عادت دارد، مي داند كه هميشه لحظه اي فرا مي رسد كه بايد رفت.(پائولو كوئيلو)

احساس پيش از وقوع، شيرجه ي سريع روح در جريان جهاني حيات است كه تاريخچه ي زندگي همه ي انسانها در آغوش آن به هم مي پيوندد و يگانه مي گردد، به گونه اي كه مي توانيم همه چيز را بدانيم، چون همه چيز در آن نوشته است.(پائولو كوئيلو)

پيچ و خم ها براي كاروان اهميت ندارد، چون هدف همواره ثابت است.(پائولو كوئيلو)

هيچ كس نبايد از ناشناخته بترسد، چون هر انساني مي تواند آنچه را كه مي خواهد به دست آورد و آنچه را كه نياز دارد فراهم كند.(پائولو كوئيلو)

تنها ترس ما اين است كه آنچه را داريم از دست بدهيم، خواه زندگيمان باشد و خواه مزارعمان. اين ترس زماني از بين مي رود كه بفهميم داستان زندگي ما و داستان جهان، هر دو را يك دست مشترك رقم زده است.(پائولو كوئيلو)

كسي كه به صحرا مي رود نمي تواند عقب گرد كند و هنگامي كه نمي شود به عقب بازگشت، فقط بايد در جستجوي بهترين راه براي پيش رفتن بود.(پائولو كوئيلو)

وقتي كه انسان با تمام وجود چيزي را آرزو مي كند، به "روح جهان" نزديكتر است و "روح جهان"، نيرويي همواره مثبت است.(پائولو كوئيلو)

هرچه در سطح زمين است به گونه اي مداوم در حال تغيير است، چون زمين هم زنده است و زمين هم روح دارد و ما به ندرت مي دانيم كه زمين در جهت منافع ما كار مي كند.(پائولو كوئيلو)

همه ي چيزها تجلي يك چيز واحد است.(پائولو كوئيلو)

جهان، روحي دارد و كسي كه بتواند آن روح را درك كند مي تواند زبان همه چيز را بفهمد.(پائولو كوئيلو)

هر كسي راهي براي آموختن دارد.(پائولو كوئيلو)

اگر در زمان حال باشي، زندگي تبديل به جشني هميشگي مي شود، به عيدي بزرگ؛ چون هميشه در لحظه اي كه در آن زندگي مي كنيم جريان دارد و تنها در آن لحظه.(پائولو كوئيلو)

شايد خداوند صحرا را آفريده است تا انسان از ديدن نخلها لذت ببرد.(پائولو كوئيلو)

در دنيا همواره كسي هست كه چشم براه ديگري است، چه در ميان صحرا و چه در قلب يك شهر بزرگ.(پائولو كوئيلو)

تپه ها با حركت باد تغيير شكل مي دهند، اما صحرا هميشه همان كه بوده مي ماند.(پائولو كوئيلو)

اگر من بخشي از افسانه ي تو باشم تو روزي باز خواهي گشت.(پائولو كوئيلو)

وقتي آدم عاشق است، همه چيز بيشتر معنا دارد.(پائولو كوئيلو)

اشياء به خودي خود چيزي را آشكار نمي كنند، اين انسانها هستند كه با نگاه كردن به اشياء، راه ورود به روح جهان را درمي يابند.(پائولو كوئيلو)

آنچه كه بتواني تغيير دهي، آينده ي تو نبوده است.(پائولو كوئيلو)

اگر تو به حال توجه كني، آن را بهتر خواهي كرد و اگر حال را بهتر كني، آنچه از پس آن مي آيد بهتر خواهد شد.(پائولو كوئيلو)

هر روز، ابديت را در خود دارد.(پائولو كوئيلو)

شجاعت، بزرگترين فضيلت براي كسي است كه در جستجوي "زبان جهان" است.(پائولو كوئيلو)

هرگز نبايد سست شد، حتي اگر راه زيادي را پيموده باشي.(پائولو كوئيلو)

بايد صحرا را دوست داشت، اما هرگز كاملاً به آن اعتماد نكن؛ چون صحرا محك مردان است. هر گام آنها را احساس مي كند و كسي را كه سربهوا و گيج باشد خواهد كشت.(پائولو كوئيلو)

شر در آن چيزي نيست كه از دهان به درون مي رود، شر در آن چيزي است كه از دهان بيرون مي آيد.(پائولو كوئيلو)

شترها خائن هستند؛ هزاران كيلومتر راه مي روند، بدون اينكه هيچ نشانه اي از خستگي در آنها نمايان شود. سپس ناگهان به زانو درمي آيند و مي ميرند. اسبها كم كم خسته مي شوند و هميشه مي داني چقدر از آنها توقع داشته باشي و چه زماني ممكن است بميرند.(پائولو كوئيلو)

عشق، در هيچ شرايطي مانع از برآورده شدن "افسانه ي شخصي" يك مرد نيست و اگر اين گونه باشد، يعني آن عشق راستين نبوده است.(پائولو كوئيلو)

آدم دوست دارد، چون دوست دارد؛ همين؛ هيچ دليلي براي دوست داشتن وجود ندارد.(پائولو كوئيلو)

به آنچه كه پشت سر گذاشته اي نينديش.(پائولو كوئيلو)

تنها يك راه براي آموختن وجود دارد و آن، عمل است.(پائولو كوئيلو)

قلب تو هر جا باشد گنج تو هم همانجا است.(پائولو كوئيلو)

اين طبيعي است كه از مبادله ي همه ي آنچه كه توانسته ايم به دست آوريم، با يك رويا بترسيم.(پائولو كوئيلو)

هيچ زمان نمي تواني قلبت را خاموش كني، حتي اگر وانمود كني كه به حرفهايش گوش نمي دهي، او آنجا در سينه ي تو خواهد بود و مدام آنچه را كه درباره ي زندگي و دنيا مي انديشد تكرار خواهد كرد.(پائولو كوئيلو)

اگر تو قلبت را خوب بشناسي، هيچ وقت تو را غافلگير نخواهد كرد؛ چون تو آرزوها و روياهايش را خواهي شناخت و مي تواني آنها را به حساب آوري.(پائولو كوئيلو)

هيچ كس نمي تواند از دل خود بگريزد.(پائولو كوئيلو)

آدمها مي ترسند كه بزرگترين روياهايشان را برآورده كنند، چون يا به اين مي انديشند كه سزاوار آن نيستند و يا اينكه از عهده ي آن برنمي آيند.(پائولو كوئيلو)

ترس از رنج از خود رنج بدتر است.(پائولو كوئيلو)

هيچ قلبي وقتي در پي روياهايش بوده، هرگز رنج نكشيده است.(پائولو كوئيلو)

نيك بختي را مي توان در يك شن ساده ي صحرا يافت. چون يك دانه ي شن، يك لحظه از آفرينش است و جهان براي آفريدن آن ميليونها سال وقت گذاشته است.(پائولو كوئيلو)

بيشتر آدمها دنيا را چيز تهديدكننده اي مي بينند و به همين دليل هم دنيا براي آنها تهديدكننده مي شود.(پائولو كوئيلو)

وقتي كه ما گنجينه هاي حقيقي در دست داريم، هرگز متوجه آن نمي شويم؛ چون آدمها به وجود گنج باور ندارند.(پائولو كوئيلو)

هيچ كس از نتايج آنچه كه زير آسمان مي گذرد در امان نيست.(پائولو كوئيلو)

چشم ها قدرت روح را نشان مي دهند.(پائولو كوئيلو)

همه چيز در كيهان در حال دگرگوني است.(پائولو كوئيلو)

وقتي چيزي در حال دگرگوني و تغيير است، هرچه در پيرامون آن است نيز دگرون مي شود.(پائولو كوئيلو)

خودت را تسليم نااميدي نكن؛ اين امر تو را از گفتگو با قلبت باز مي دارد.(پائولو كوئيلو)

تنها يك چيز هست كه برآورده شدن رويايي را ناممكن مي سازد و آن، ترس از شكست است.(پائولو كوئيلو)

[ اگر انسان ] در راه افسانه ي شخصي خود بميرد، اين مرگ به مراتب ارزنده تر از مرگ ميليونها نفر انساني است كه چيزي از "افسانه ي شخصي" نمي دانند.(پائولو كوئيلو)

عشق، زماني است كه قوشي بر فراز شنهاي صحرا به پرواز درمي آيد. چون براي او، تو دشتي سرسبزي و او هرگز بدون شكار از نزد تو بازنمي گردد. او صخره ها و تپه هاي تو را مي شناسد و تو نسبت به او دست و دلبازي.(پائولو كوئيلو)

بادها هميشه همه چيز را مي دانند؛ آنها همه جا روانند، بي آنكه زادگاه يا مكاني براي مردن داشته باشند.(پائولو كوئيلو)

وقتي انسان دوست مي دارد، مي تواند جزيي از آفرينش باشد.(پائولو كوئيلو)

وقتي انسان دوست مي دارد، هيچ نيازي ندارد كه بفهمد چه پيشامدي در حال رخ دادن است. چون همه چيز در درون ما روي مي دهد و انسان مي تواند به باد بدل شود.(پائولو كوئيلو)

درست است كه هر كس و هر چيز يك "افسانه ي شخصي" دارد، اما اگر روزي اين "افسانه ي شخصي" برآورده نشد، مي تواند به چيز بهتري تبديل شود و "افسانه ي شخصي" جديدي داشته باشد؛ تا آنجا كه "روح جهان" به راستي به چيزي يگانه بدل شود.(پائولو كوئيلو)

عشق، آن چيزي است كه "روح جهان" را وادار به دگرگوني و تكامل مي كند.(پائولو كوئيلو)

زميني كه روي آن زندگي مي كنيم بهتر خواهد شد اگر ما بهتر باشيم و بدتر خواهد شد اگر ما بدتر باشيم.(پائولو كوئيلو)

هرچه يكبار پيش مي آيد ممكن است ديگر هرگز روي ندهد، اما آنچه كه دو بار پيش آيد، بدون شك، بار سوم هم رخ خواهد داد.(پائولو كوئيلو)

هر كس هر كاري كه بكند، در روي زمين اصلي ترين نقش تاريخ جهان را ايفا مي كند و معمولاً خودش اين را نمي داند.(پائولو كوئيلو)

زندگي نسبت به كسي كه "افسانه ي شخصي" خود را دنبال كند بخشنده است.(پائولو كوئيلو)

انسان بايد سرنوشت خود را برگزيند، نه اينكه آن را بپذيرد.(پائولو كوئيلو)

براي ايمان داشتن بايد حصار پيشداوري ها را برچيد.(پائولو كوئيلو)

دو اشتباه بسيار بزرگ وجود دارد: يكي اينكه قبل از موعد اقدام به عمل كنيم و ديگري اينكه فرصت مناسب را از دست بدهيم.(پائولو كوئيلو)

انسان زماني خود را مي شناسد كه به مرزهاي خود برسـد.(پائولو كوئيلو)

افتادن از طبقه ي سوم همان اندازه صدمه مي زند كه افتادن از طبقه ي صدم؛ پس اگر قرار بود بيفتم، چه بهتر كه از فاصله ي زيادي بيفتم.(پائولو كوئيلو)

قلب آدمها گاهي شكوه مي كند، چرا كه آدمها مي ترسند بزرگترين رؤياهايشان را برآورده كنند، به اين دليل كه يا فكر مي كنند لياقتش را ندارند و يا اينكه نمي توانند از عهده ي آن برآيند.(پائولو كوئيلو)

ما قلبها از ترس مي ميريم؛ تنها از انديشيدن به عشق هاي مدفون شده و يا لحظه هايي كه مي توانستند خيلي زيبا باشند و نبودند، يا گنج هايي كه مي توانستند كشف شوند، اما براي هميشه در زير خاك مدفون ماندند. چون اگر هريك از اين پيشامدها رخ هد، ما رنج وحشتناكي مي كشيم؛ قلب من از رنج كشيدن مي ترسد.(پائولو كوئيلو)

هميشه به قلبت بگو كه ترس از رنج از خود رنج بدتر است. تاريكترين لحظه ي شب لحظه ي پيش از برآمدن آفتاب است.(پائولو كوئيلو)

لازم نيست آدم از كوهي بالا رود تا بفهمد بلند است.(پائولو كوئيلو)

كشتي در ساحل بسيار امن تر است، اما براي اين [ كار ] ساخته نشده است.(پائولو كوئيلو)

اين ما هستيم كه سرعت گذر زمان را تعيين مي كنيم.(پائولو كوئيلو)

روحي كه در پيكر ما وجود دارد، كم و بيش تكامل نيافته است. با هر گامي كه در فراز و نشيب زندگي مي نهيم، در پي ذرات گم شده ي وجود خويش در كاوشيم. اگر در اين پويش، لحظه اي بخت يارمان باشد، آن گوهر نايافته را در وجود انساني ديگر مي يابيم.(پائولو كوئيلو)

نتوان گفت: بهارا، به اميد ديدن و ماندن تو! مي توان گفت: بهارا، تو بيا دانه ي اميد به قلبم بنشان! و سفر كن به كجاآبادي، هر زماني كه تو را دلخواه است!(پائولو كوئيلو)

زندگي همواره چشم به راه شرايط بحراني مي ماند تا قدرتش را نشان دهد.(پائولو كوئيلو)

شتاب زمان به اندازه اي است كه در چند لحظه مي تواند مردم را از بهشت به دوزخ بفرستد.(پائولو كوئيلو)

هيچ كس نمي داند زندگي براي ما چه اندوخته است؛ بسيار خوب است كه هميشه راه گريز را بدانيم.(پائولو كوئيلو)

من مي توانم انتخاب كنم كه قرباني دنيا باشم يا يك ماجراجو در جستجوي گنج؛ همه چيز بستگي به روش نگاه من به زندگي دارد.(پائولو كوئيلو)

مردم جوري حرف مي زنند كه [ گويي ] همه چيز را مي دانند، اما اگر جسارت داشته باشي و سؤالي بپرسي آنها هيچ چيز نمي دانند.(پائولو كوئيلو)

انسان هميشه خواهان دگرگوني و تحول است، اما همزمان، سكون و ثبوت را آرزو مي كند.(پائولو كوئيلو)

شنيدن يك توهين و پاسخ ندادن به آن، آسانتر از درگير نبرد شدن با شخصي نيرومندتر از خود است.(پائولو كوئيلو)

پذيرفتن نيك سرشتي خود هميشه آسانتر از رويارويي با ديگران و جنگيدن براي حقوق خويش است.(پائولو كوئيلو)

همواره مي توانيم بگوييم سنگي كه ديگران به سوي ما انداخته اند، به ما نخورده است، اما تنها در شب مي توانيم براي قلب ضعيف خود بگرييم.(پائولو كوئيلو)

وعده ها را باور نداشته باش، چون دنيا پر از وعده است.(پائولو كوئيلو)

خداوند دعاي كساني را مي شنود كه مي خواهند نفرت از آنها گرفته شود، اما نسبت به آنهايي كه مي خواهند از عشق بگريزند ناشنواست.(پائولو كوئيلو)

هنگامي كه آرزوي چيزي را داريد، سراسر كيهان همدست مي شوند تا بتوانيد اين آرزو را تحقق بخشيد.(پائولو كوئيلو)

هر انساني حق دارد به رسالتش شك كرده و گاه آن را رها كند، اما هرگز حق ندارد آن را از ياد ببرد!(پائولو كوئيلو)

عشق حقيقي اجازه مي دهد كه هر كس راه خود را در پيش بگيرد.(پائولو كوئيلو)

عشق، نيرويي است كه ما را بار ديگر به هم مي پيوندد تا تجربه اي را كه در زندگيهاي گوناگون و در مكانهاي مختلف جهان پراكنده شده است، بار ديگر متراكم كند.(پائولو كوئيلو)

آگاهي از مرگ نمي گذارد آنچه را كه بايد امروز از آن لذت ببريم به فردا واگذار كنيم.(پائولو كوئيلو)

در شادي گناهي نيست.(پائولو كوئيلو)

همواره مي توانيم بگوييم سنگي كه ديگران به سوي ما انداخته اند، به ما نخورده است.(پائولو كوئيلو)

راز زندگي اين است كه بفهميم هر روز، يك معجزه است.(پائولو كوئيلو)

دانستن هدف زندگي يا دانستن بهترين راه خدمت به خدا كافي نيست، افكار خودت را به عمل درآور؛ راه، خودش را نشان مي دهد.(پائولو كوئيلو)

فقط خودت مي داني كه چه چيزي برايت بهترين است.(پائولو كوئيلو)

حقيقت همواره همان جايي است كه ايمان هست.(پائولو كوئيلو)

جواني كه فراموش مي كند شاخه گلي به محبوبش بدهد، سرانجام وي را از دست خواهد داد.(پائولو كوئيلو)

مهم اين نيست كه چقدر زندگي مي كنيم مهم اين است كه چگونه زندگي مي كنيم.(پائولو كوئيلو)

بسياري از اوقات ما خودمان استعدادهايمان را مي كشيم، چرا كه نمي دانيم با آنها چه كنيم.(پائولو كوئيلو)

هرگز نگذار آگاهي از عيب هايت تو را بترساند.(پائولو كوئيلو)

از دست دادن بخشي از چيزي، بهتر است تا از دست دادن كل آن چيز.(پائولو كوئيلو)

انسان بايد از گذشته رها شود و از ميان راههايي كه به او پيشنهاد مي شود، بهترين را برگزيند.(پائولو كوئيلو)

براي آگاهي از استعدادها و محدوديت هايتان، هيچ كس مناسب تر از خودتان نيست.(پائولو كوئيلو)

هر رحمتي كه ناديده گرفته شود، تبديل به لعنت مي شود.(پائولو كوئيلو)

حسد ورزان و شكست خوردگان تنها در حالي مي توانند به تو صدمه بزنند كه خود، توان اين كار را به آنان بدهي.(پائولو كوئيلو)

اگر نسبت به ديگران صبور باشيم، پذيرش خطاهاي خودمان ساده تر مي شود.(پائولو كوئيلو)

بهترين راه شناخت و نابودي يك دشمن اين است كه خود را دوست او بدانيم.(پائولو كوئيلو)

در جواني آنگاه كه روياهايمان با تمام قدرت در ما شعله ورند، خيلي شجاعيم، اما هنوز راه مبارزه را نمي دانيم. وقتي پس از زحمات فراوان مبارزه را مي آموزيم، ديگر شجاعت آن را نداريم.(پائولو كوئيلو)

تكبر و خودپسندي در بسياري از موارد، ماسكي بي ارزش از ترس و وحشت است.(پائولو كوئيلو)

هرگز نبايد به پشت سرمان نگاه كنيم.(پائولو كوئيلو)