۲۱۹ سخن ناب گلچين شده از سخنان گوته ( فيلسوف و شاعر آلماني )

براي مشاهده تمامي سخنان ، به ادامه مطلب مراجعه كنيد ...

برخي نوميدانه در قيد بندگي هستند و به غلط چنين مي پندارند كه آزادند.(گوته)

به زودي روزگار انتقاد و عيب جويي به پايان مي رسد و به وسيله پيشرفت تمدن، آزادي انديشه به تمام معني در جهان حكمفرما مي شود و همه كس مي تواند به دلخواه خود راجع به فلسفه وجود بيانديشد.(گوته)

انسان نه براي حل و فصل مسائل جهان هستي، بلكه براي يافتن اينكه چه بايد بكند، پا به گستره‌‌ي وجود نهاده است.(گوته)

هر ترديد و دودلي، يك تاخير در پي دارد و روزها با افسوس خوردن بر فرصت‌هاي از دست رفته هدر مي‌رود.(گوته)

فقط كافي‌ست برخيزيد و وارد ميدان كارزار زندگي شويد تا كار، كامل شود و به پايان برسد.(گوته)

از بسياري چيزهاي بزرگ مي‌گذريم، ولي به ندرت، در امور جزئي، از خودگذشتگي مي‌كنيم.(گوته)

عاشق شويد و بلندهمتي را پيشه‌ي خود سازيد، زيرا اينها بالهاي نيرومندي هستند كه شما را به قله‌هاي بلند كاميابي مي‌رسانند.(گوته)

براي بيشتر داشتن، نخست بايد بيشتر بشويد.(گوته)

ثروت حقيقي چيست؟ آفتابي كه بر گدا و توانگر يكسان مي تابد. تو اي توانگر، دل رنجه مكن كه چرا گدا نيز در دنياي خويش خوشبخت است.(گوته)

بايد پيوسته دگرگون شده، تجديد حيات كرده و جوان گرديم، در غير اين صورت، متعصب و سخت مي شويم.(گوته)

زندگي اندك اندك به هر كس مي فهماند چه كاره است.(گوته)

اين تضادها هستند كه ما را به كاميابي مي رسانند.(گوته)

من در تولد خود نقشي نداشتم و در مرگ خود نيز نقشي ندارم؛ نقش من همه در زندگي من است.(گوته)

كسي كه از مرگ مي ترسد از زندگي هم مي ترسد؛ زيرا مرگ و زندگي از يكديگر جدايي ناپذيرند و هر دو، جلوه ي يك حقيقت به شمار مي روند.(گوته)

حتي هنگام مرگ نيز وابستگي به قوت اراده و نيروي خواستن در ما وجود دارد.(گوته)

از همه چيز مهمتر در زندگي آن است كه انسان هدفي داشته و براي رسيدن به هدف خود داراي استعداد كافي باشد.(گوته)

بهتر است پيش از آنكه شخصي ساعتي را تلف شده بداند، سرگرم بي ارزش ترين كار گردد.(گوته)

هيچ چيز ارزشمندتر از همين امروز نيست.(گوته)

هر شك و ترديدي تأخيرهاي خاص خود را به همراه دارد و ايام، با افسوس بر روزهاي از دست رفته مي گذرد.(گوته)

گرفتن تصميم، اراده مي خواهد و اجراي تصميم، قدرت؛ اراده و قدرت دو بال نيكبختي هستند و بدون بال نبايد پريد.(گوته)

كاري نيست كه نتوان با اراده از پيش برد. همه ي دشواريهايي كه براي من پيدا شده به ياري اراده و اقدام، از بين برده ام.(گوته)

هيچ كس تا زماني كه نيروهايش را نيازموده، نمي داند كه دامنه ي آنها تا چه اندازه گسترده است.(گوته)

مراقب باش كه نيروهايت را بر سر مسايل پراكنده از دست ندهي. هميشه تلاش كن كه آنها را متمركز كني.(گوته)

يا كاري را آغاز نكن يا براي انجام آن از همه ي نيروي خود بهره بگير.(گوته)

پر اهميت ترين كارها هرگز نبايد قرباني كم اهميت ترين كارها شوند.(گوته)

به وظيفه ي خود آن گونه كه لازم است عمل كنيد؛ زيرا در اين صورت راه شما آشكار مي شود و در آن، تاريكي وجود نخواهد داشت.(گوته)

وظيفه اي را كه از همه به شما نزديكتر است، انجام دهيد.(گوته)

هر نويسنده تا حدي چهره ي خويش را در آثارش آشكار مي سازد، حتي اگر اين كار بر خلاف ميل اش باشد.(گوته)

فقط هنگامي يك نويسنده مي تواند اثري مهم به وجود آورد كه كاملاً گوشه گير شود.(گوته)

براي اينكه نويسنده اي باشيد كه ساده و روان بنويسد، سزاوار است كه آزاد انديش باشيد.(گوته)

كسي كه شادماني را در خانه‌اش بيابد، شادترين انسان روي كره‌ي زمين است؛ خواه شاه باشد يا دهقان.(گوته)

زيبايي ناپايدار و فضيلت جاودانه است.(گوته)

اگر به مهماني گرگ مي رويد، سگ خود را به همراه ببريد.(گوته)

استعداد در فضاي آرام رشد مي كند و شخصيت در جريان كامل زندگي.(گوته)

نخستين وظيفه هر فرد آن است كه استعدادهاي خود را پرورش دهد و از تواناييهاي خويش استفاده كند.(گوته)

اگر هنري داري، بياور. در غير اين صورت، هنرنمايي نكن كه رسوايي به بارخواهد آورد.(گوته)

فكر كردن بسيار آسان است و عمل كردن، بي نهايت دشوار. هيچ چيز در زندگي مشكل تر از اين نيست كه انسان، افكار خود را به عرصه عمل گذارد.(گوته)

يك كار نيك گاهي يك شخص، يك ده، يك شهر و يا يك ملت را رهايي بخشيده و به پيشرفت مي رساند.(گوته)

كسي كه مي خواهد خود را از مصيبت ها برهاند، بايد در جستجوي لذات خيالي نباشد. چه اگر باشد، همچون نابينايي است كه راه را از چاه تشخيص نمي دهد.(گوته)

مهرباني رشته زريني است كه افراد اجتماع با آن به هم پيوند مي خورند.(گوته)

اگر انساني، كتابي را مي‌نويسد، بگذاريد فقط آنچه را مي‌داند بر روي كاغذ بياورد؛ من به اندازه‌ي خودم از آن برداشت مي‌كنم.(گوته)

اشخاص بزرگ و با همت به كوه مانند كه هر چه به ايشان نزديك شوي، بزرگي و شكوه آنان بيشتر براي تو روشن مي گردد و مردم پست و كم تلاش سراب را مانند كه چون كمي به آنان نزديك شوي، به زودي پستي و ناچيزي خود را بر تو آشكار سازند.(گوته)

سعادتمند كسي است كه هر چه پيرتر شود، مهربانتر گردد.(گوته)

خوشبخت ترين افراد كسي است كه دانش و حكمت ديگران را قدر بداند و از خوشبختي ديگران احساس خوشحالي كند.(گوته)

هر زمان پيرمردي زير خاك مي رود، يك كتاب تاريخ زير خاك پنهان مي شود.(گوته)

روح انسان آب را مي‌ماند، از آسمان فرود مي‌آيد و بر آسمان برمي‌بالد و آنگاه دوباره به زمين باز مي‌گردد، يك پيوستگي ابدي.(گوته)

هنرمند به تنهايي، ارواح را مي‌بيند، ولي زماني كه از او خواسته مي‌شود ارواح را پديدار سازد، همه ي آنها را مي‌بينند.(گوته)

زيبايي، بزرگتر از خوبي است، زيرا دربرگيرنده ي خوبي نيز مي‌شود.(گوته)

هيچ چيز بيش از امروز ارزش ندارد.(گوته)

اگر زمانِ خود را به گونه ي درست به كار گيريم، هميشه زمان كافي خواهيم داشت.(گوته)

افراد، ويژگي خود را بيشتر از همه با اين نشان مي دهند كه به چه چيز مي خندند.(گوته)

با زبان شعر بهتر مي توان در دلها نفوذ كرد.(گوته)

سند پاره مي شود اما عهد نه.(گوته)

اجراي عهد به سواد و زور و ثروت نيست، به ذات و سرشت است.(گوته)

آن كه در جايگاه نخست است، حتماً داراي نقش نخست نيست. چه بسيار پادشاهان كه از سوي وزيرانشان و چه بسيار وزرا كه از سوي منشي هايشان اداره مي شوند.(گوته)

مي توانم عهد كنم كه صاف و بي پرده باشم، در عين اينكه ممكن است بي طرف هم نبوده باشم.(گوته)

ما مي توانيم بخشش هاي بزرگ داشته باشيم، اما در مورد چيزهاي كوچك به ندرت از خودگذشتگي به خرج مي دهيم.(گوته)

كسي سزاوار آزادي است كه بتواند بر هوسهاي خود چيره شود.(گوته)

جواني منزلي است كه مابين مسافت كودكي و پيري واقع شده است. روزگار نيكبختي و كاميابي زندگي در آنجا مي گذرد.(گوته)

مردمان جهان از خُرد تا بزرگ، تارهاي سست از آرزوهاي گران بر گرد خويش مي تنند و خود، عنكبوت وار ميان آنها جاي مي گيرند. ناگهان ضربت جارويي اين تارهاي سست را از هم مي گسلد. آنگاه همه فرياد بر مي آورند كه كاخي آراسته به دست ستم ويران شده است.(گوته)

حتي كودكان نيز آرزو دارند و اگر ما خبر نداريم براي اين است كه نمي توانند سخن بگويند.(گوته)

هيچ دلبستگي اي نيست كه روزي به نفرت مبدل نشود؛ حتي مهر مادري.(گوته)

هيچ تاريخي به دور از حب و بغض و اشتباه نيست.(گوته)

به نظر من، هديه اي كه موجب خوشنودي كوچك شود بسيار ارزشمندتر از هداياي پر زرق و برقي است كه وسواس و خودنمايي هديه دهنده، تنها موجب كوچكي ما مي شود.(گوته)

سفر بايد اسباب سرور و شادماني و تمدد [ =ترنجيدگي ] اعصاب باشد، نه دلهره و خشونت و جنگ اعصاب.(گوته)

پژوهش بي آنكه خستگي بشناسد، از پي قانون، علت، چرا و چون، مي كوشد و مي پويد.(گوته)

تا زماني كه توان انديشيدن و امكان دوست داشتن داري، به راستي چيزي از دست نداده اي.(گوته)

آنگاه كه خويشتن را فراموش كنيم، همه چيز ما را فراموش مي كند.(گوته)

انسان شريف، شريف ها را جذب مي كند و راه ماندن با آنها را مي داند.(گوته)

طبيعت همانند بيماري جسماني در برابر ضعف اخلاقي واكنش نشان مي دهد. زماني كه بر دامنه ي خطر افزوده مي شود به همان نسبت بر ميزان شهامت فرد نيز افزوده مي گردد.(گوته)

اگر از نعمتهايي كه خداوند هر روز به ما مي دهد با آغوش باز لذت بريم، هنگامي كه بدي فرا مي رسد، نيروي كافي براي تاب آوردنش داريم.(گوته)

تشويق پس از نكوهش، همچون آفتاب پس از رگبار باران است.(گوته)

شما مي توانيد همه ي آدمهاي دنيا را با تمام انديشه هاي گوناگون بيازماييد، اما خواهيد ديد كه دوستي آدم هاي خداشناس پايدارتر است.(گوته)

گل، شادي آفرين است. بگذار همه از اين شادي سهمي داشته باشند.(گوته)

پرپر كردن يك گل، ستم به همه ي طبيعت است.(گوته)

عاشق تنها زيبايي چهره را مي بيند و دانا زيبايي سيرت را و عارف هر دو زيبايي را.(گوته)

زيبايي به هرجا كه وارد شود مهمان عزيزي است و پذيرايي خواهد شد.(گوته)

دشواريهاي دنيوي نمي توانند حس زيبايي را كه خداوند در روح انسان آفريده است از ميان بردارند.(گوته)

عشق ورزيدن هنري بس بزرگ است كه هر چند عاشق را زر و زور نمي بخشد، او را همسنگ بزرگترين قهرمانان جهان مي كند.(گوته)

عشق تند درماني ندارد و هر دوايي آن را شديدتر و تندتر از پيش خواهد كرد.(گوته)

عشق، پريشاني زندگي است.(گوته)

اگر نمي توانيد قهرمان باشيد، دست كم مرد باشيد.(گوته)

مادر، شاهكار طبيعت است.(گوته)

آنچه فرزند درباره ي پدر مي انديشد مهم نيست؛ چگونه پدر بودن مهم است.(گوته)

ما بايد با فرزندانمان چنان رفتار كنيم كه خداوند با ما رفتار مي كند.(گوته)

به ميزان افراد بشر، نيكبختي وجود دارد، اما به دست آوردن همه ي آنها فقط يك كليد دارد؛ اراده.(گوته)

هر قدر علل و موجبات اندوه آدمي كمتر باشد، نيك بخت تر است و هر چه ميزان خواسته ها و تمايلات كمتر باشد، زندگي او آرامتر و به نيكبختي نزديكتر خواهد بود.(گوته)

چون بيشتر نوابغ و ديوانگان رفتار مشابه دارند، نبوغ و جنون در يك رديف قرار مي گيرند.(گوته)

نابغه در بند حدود ديگران نيست، قانون او در وجود خود اوست. همچون كوهي كه آتشفشان از درون مي خروشد و كوهپاره ها را از پيش بر مي اندازد و دهانه اي براي فوران خود مي سازد. فطرت وي قانون مي گذارد و كار خود را با آن مي سنجد.(گوته)

نويسندگان از آن جهت كه چيزهاي نو مي آورند مبتكر نيستند، بلكه از آن جهت چنين اند كه آن چه را مي خواهند بگويند به گونه اي بيان مي كنند كه گويي هرگز پيش از آن گفته نشده است.(گوته)

وفا سن و سال و زمان و مكان نمي شناسد؛ هميشه و همه جا بايد وفادار بود.(گوته)

تو در حقيقت، هماني كه هستي؛ روي سرت هزار تا كلاه گيس هم كه بگذاري يا كفش هاي گران به پا كني، باز هماني كه هستي باقي خواهي ماند.(گوته)

طمع، همچون آب شوري است كه هر چه بيشتر خورده شود، تشنگي را افزونتر مي كند.(گوته)

از ميانه روي، خوش بختي پاك سر مي زند.(گوته)

بايد بي چون و چرا اشتهاي اشخاصي را كه بي جهت وقت شما را مي گيرند كور ساخت؛ آنها از شما مي خواهند كه منفعت و سوي در كار به آنها برسانيد.(گوته)

كسي كه مي خواهد اثري براي دنيا به وجود آورد، بايد متوجه باشد كه نگذارد ديگري وقت او را بگيرد.(گوته)

آه! جوان ها! افسوس كه شما قيمت و بهاي وقت را نمي دانيد!(گوته)

تنها كساني سزاوار و شايسته ي درك آزادي و زندگاني هستند كه بدانند چگونه هر روز بر مشكلات زندگاني و آزادي غلبه كرده و آزادي و زندگاني نويني را به چنگ آورند.(گوته)

انديشيدن آسان است و عمل كردن، سخت و دشوار. عمل كردن به دنبال انديشه و نقشه و از روي تعمق و انديشه پيدا كردن اش در جهان بسيار دشوار است.(گوته)

اگر وجود خار در گل مايه اندوه ماست، وجود گل در كنار خار بايد مايه شادي ما باشد.(گوته)

بزرگترين مشكل ها در جايي نهفته است كه ما هرگز انتظارش را نداريم.(گوته)

دست طبيعت در هر دل پاك اين احساس شريف را گذاشته است كه به تنهايي نمي تواند خوشبخت شود و بايد سعادت خود را در خوشبختي ديگران بجويد.(گوته)

روحي كه زيبايي را مي بيند گاهي تنها مي ماند.(گوته)

مردان كامياب غالبا از شكست، ميوه پيروزي چيده اند.(گوته)

مردان مقاوم و باتجربه هميشه فرصت دارند كارها را از اول شروع كنند.(گوته)

خوشبخت ترين فرد كسي است كه خوشبختي را در خانه خود جستجو مي كند.(گوته)

عشق، تاج زندگي و سعادت جاوداني است.(گوته)

دوستي مثل اسناد كهنه است؛ قدمت تاريخ آن را قيمتي مي كند.(گوته)

كسي كه مي خواهد رازي را حفظ كند بايد اين واقعيت را كه رازي دارد، پنهان كند.(گوته)

زن، شريك زندگاني و يار ساعات درماندگي است.(گوته)

سخن گفتن يك نوع نياز است، ولي گوش دادن هنر است.(گوته)

اگر مردم زبان «مقاصد» يكديگر را مي فهميدند، اختلاف از ميان برداشته مي شد.(گوته)

خوشبخت ترين مردم كسي است كه براي برتري هاي ديگران ارزش قائل است و از شادي ديگران آن قدر شاد مي شود كه گويي اين شادي مربوط به خود اوست.(گوته)

قله ها را مگر با پيمودن راه هاي پيچ در پيچ نمي توان فتح كرد.(گوته)

كوشش، نخستين وظيفه ي انسان است.(گوته)

آنجا كه نور بيشتر است، سايه هاي سياه تري مي توان يافت.(گوته)

در مورد همه ي نو آوريها و خلاقيت ها يك حقيقت ابتدايي وجود دارد: از لحظه اي كه شخص به طور قطع مصمم به كاري مي شود، همه ي امدادهاي غيبي به كمك او مي آيند.(گوته)

من از هيچ مكتبي پيروي نمي كنم، از هيچ استادي چاپلوسي نمي كنم... ديوانه اي هستم كه قايقم را خود هدايت مي كنم.(گوته)

به حقيقت، كسي را مي توانيم والا و محترم بدانيم كه در جست و جوي خويش نيست.(گوته)

به خويشتن اعتماد كن، آنگاه راه زندگي را خواهي يافت.(گوته)

قلب مغرور و خودخواه هرگز نمي تواند از سرگيجه و بي حوصلگي بگريزد.(گوته)

جواني نيز مانند پاك ترين و بهترين عشقها سرانجامي ندارد.(گوته)

كسي كه داراي عزمي راسخ است، جهان را مطابق ميل خويش عوض مي كند.(گوته)

مرد عمل وجدان ندارد؛ تنها مرد انديشه است كه با وجدان است.(گوته)

زياده روي در گفتار براي زنان خيلي طبيعي تر از راستگويي است.(گوته)

اي پير زنده دل، از گذشت عمر افسرده مشو؛ هر چند زمانه نيز موي تو را سپيد كرده، اما هنوز نيروي عشق كه زاينده ي جواني است از دلت بيرون نرفته است.(گوته)

رنج و شادي؛ اين سخن مرا جز با عاقلان مگوييد، زيرا مردم عوام جز نيشخند كاري نمي توانند كرد.(گوته)

مي خواهم زبان به ستايش آن كَس گشايم كه در پي آتشي است تا خويشتن را پروانه وار در آن بسوزاند.(گوته)

تا راز اين نكته را درنيابي كه: "بمير تا زنده شوي"، ميهمان گمنامي در سرزمين ظلمت بيش نخواهي بود.(گوته)

بكوش تا از وراي پوست به مغز بنگري و در پس پرده ي جدايي، پيوستگي حقيقي را ببيني، زيرا چون بر سر خوان گسترده ي جهان بنشيني، ميان شرق و غرب فرقي نتواني گذاشت.(گوته)

هر كه خود و ديگران را بشناسد ناچار بدين نكته پي بَرَد كه از اين پس، شرق و غرب جدا نمي توانند زيست.(گوته)

حافظا هيچ كلامي را دو بار در قافيه نياورم، مگر آنكه با ظاهري يكسان، معنايي جدا داشته باشد.(گوته)

جرقه اي براي آتش زدن و سوختن شهر امپراتوران كافي است.(گوته)

به من بگو دلم چه مي خواهد... دلم در كنار تو است، حقيرش نشمار.(گوته)

گاه خاموشي، بهتر از سخن، از راز دل خبر مي دهد.(گوته)

اي دلبر من، غزلهايي را كه روزگاري در دشت و دمن برايت مي سرودم، اكنون در ديواني فشرده و زنداني كرده ام، زيرا زمانه ناسازگار است.(گوته)

غزل من از رخدادهاي زمان ايمن خواهد ماند و هر بيت آن كه ستايشگر عشق است، چون خودِ عشق جاودان خواهد بود.(گوته)

تو چون مُشكي كه از هر كجا بگذري، از خود نشاني گذاري.(گوته)

جواني، خود، مستي بي شراب است.(گوته)

گنج عشق، گدايان را توانگر مي كند.(گوته)

نهالهاي درختان بارور را كنار هم با نظم كامل در خاك بنشانيد، زيرا تنها آن كشتزاري از رحمت يزداني بهره خواهد برد كه منظم و آراسته باشد.(گوته)

اگر آب و زمين را چنانكه بايد پاك نگهداريد، خورشيدِ آسمان با شوق و صفا بر آن خواهد تافت.(گوته)

آنجا كه آتش فروزان است، ظلمت شب را ياراي بقا نيست.(گوته)

تا جهان بوده، بيگناهان قرباني رنج و غم بوده اند.(گوته)

پنج چيز است كه پنج چيز از آن نزايد: دلي كه خانه ي غرور است كانون محبت نشود. ياران دوران فرومايگي، نكوخويي ندانند و تنگ نظران ره به بزرگي نبرند. حسودان بر جمال و كمال جز به چشم كين ننگرند و دروغگويان از كسي وفا و اعتماد نبينند.(گوته)

اگر به گدايي بخشش كني، او را مثل خودت دوست خواهي داشت. پس تا تواني ببخش و بيهوده براي آيندگان دينار و درم ميندوز؛ زيرا اگر امروز شادمان باشي، به از آن است كه فردا بگويند: "فلان مردي توانگر بود."(گوته)

سلامي را كه از ناشناس شنوي پاس دار و چون سلام دوستي ديرين، عزيز شمار؛ با آشناي تازه به گرمي سخن بگو، زيرا پس از كلامي چند هر يك به راه خويش خواهيد رفت.(گوته)

تو كه زيردستي، لطف و خشم خواجه را يكسان گير؛ چه بسا خواجه آنجا خشمگين آيد كه جاي ستودن باشد و آنجا بستايد كه جاي خشم گرفتن باشد.(گوته)

اگر خواهي هميشه خرسند باشي هميشه راضي باش.(گوته)

دنيا زادگاه رنج است؛ اگر در آن بماني، چون خواب و خيالي مي گريزد و اگر سفر كني غم با تو همراه مي آيد.(گوته)

همه جا ابلهان را ديدم كه بيش از هوشمندان تفاخر مي كردند و كوته فكران را يافتم كه پيوسته كوشاي حكمفرمايي بر دانايان بودند.(گوته)

دانايان، هماره آماج تير خشم و كين جاهلانند، اما همين كه يكي از آنان بميرد، مردمان به آه و ناله پردازند و به نامش پول گرد آرند تا بنايي به يادبودش بسازند و نامش را جاوداني كنند.(گوته)

مگر نه اين است كه هرگاه دلي پر از مهر و صفا رنج مي برد تا شما را شادمان كند و چون شمع مي سوزد تا راه شما را روشن نمايد، فرياد مي زنيد: "براي اين ديوانه زنجير بياوريد."(گوته)

گويند: خود ستودن خطاست، اما كسي را نتوان گفت كه كار نكو كند و خرسند نباشد.(گوته)

دنيا پر از ابليساني است كه پيوسته به ما كينه مي ورزند، زيرا طاقت آنكه كمال خود را به حال خود گذارند، ندارند.(گوته)

دل من پيوسته آرزوي پرواز دارد، نه براي آنكه به سوي آسمان رود، بلكه تا از دست خويش بگريزد.(گوته)

هنوز روز است؛ بكوش تا كاري كني، زيرا وقتي كه شب خاموش فرا رسد هيچ كس كاري نمي تواند كرد.(گوته)

غم جهان مخور كه غم خوردن، سرنوشتت را دگرگون نخواهد كرد، اما تعادل زندگانيت را به هم خواهد زد.(گوته)

اقبال، در خانه ات را بكوفت و تو غافلانه در به رويش نگشودي. اما نگران مباش، فرشته ي اقبال دلي مهربان دارد و باز هم در خانه ات را خواهد كوفت.(گوته)

نيكي را فقط براي نفس نيكوكاري، انجام بده. اگر هم به فرزندانت پاداشي نرسد، به يقين نوادگانت از آن بهره خواهند برد.(گوته)

چرا از دشمنان شِكوه مي كني؟ مگر توقع داري كه ايشان تو را كه وجودت خود مايه ي آزار دل پر حسدشان است عزيز شمارند؟(گوته)

از اين مصيبتي گرانتر نيست كه ابلهان، دانايان را به فروتني بخوانند.(گوته)

خداوند بر خلاف ما، بدان را به حال خويش مي گذارد و كاري به زشت و زيباي آنان ندارد.(گوته)

اگر حسد در پي آن است كه خويشتن را به چنگ و دندان بدرد؛ او را در نيت خير خود آزاد بگذار.(گوته)

تنها آن كس قهرمانان را به حق تواند ستود كه خود دليرانه جنگيده باشد، زيرا تا كسي سرد و گرم جهان را نچشيده باشد قدر مردان ارزنده را نداند.(گوته)

اگر خواهي از راهزنان نيمه ي راه آسوده باشي، زر و ايمان و مقصدت را از كسان پنهان دار.(گوته)

جوانان عادت دارند كه گفته هاي خردمندانه ي پيشينيان را تكرار كنند و آنها را از خويش شمارند. لاجرم در رديف سخنان ابلهانه، گاه حرفي بس نكو مي توان شنيد.(گوته)

اگر عاقلي، با جاهلان مباحثه مكن، زيرا خود را اسير جهل خواهي ساخت و آنان را دانايي نخواهي آموخت.(گوته)

از خود مپرس كه از نكويي تو چه كس بهره خواهد برد. نان خود را به آب فكن، بالاخره كسي آن را خواهد خورد.(گوته)

مي گوييد تنگ چشمم؛ آخر چيزي به من دهيد تا بتوانم بخشش كنم.(گوته)

تا مرد خاموش است بر او خطري نيست، زيرا سرنوشت او به زبانش بسته است.(گوته)

هر كس به جهان آمد خانه اي نو ساخت و چون مُرد خانه به ديگري گذاشت. دومي، بنا را به سليقه ي خود تغيير داد، اما هيچ كس در پي اتمام آن برنيامد.(گوته)

بكوش تا نيك را از بد بشناسي و از خود نام نكو باقي گذاري؛ بيش از اين دو، چيزي مخواه كه همه چيز را از دست خواهي داد.(گوته)

به هر عشق ناكام! به آتش پر شرار و بي دريغ دوزخ! اي كاش چيزي بدتر مي شناختم كه بتوانم بدان سوگند ياد كنم!(گوته)

آنچه از ميراث پدرانت داري بطلب تا از آنِ تو شود.(گوته)

ما هميشه وقت كافي داريم به شرط آن كه هم بخواهيم و هم درست از آن استفاده كنيم.(گوته)

شوهر، مغز خانه است و زن، قلب آن.(گوته)

زندگي را هر گونه كه نگاه مي كني زيبا است.(گوته)

اگر تو را همان گونه كه هستي بپذيرند، بدتر خواهي شد و اگر با تو به گونه اي رفتار كنند كه گويي هماني هستي كه لايق آني، همان خواهي شد.(گوته)

هيچ كس نمي تواند ما را بهتر از خودمان فريب دهد.(گوته)

هر كسي چيزي را مي بيند كه آن را در قلب خود حمل مي كند.(گوته)

چه شادي هايي كه زير پاي انسانها سركوب شدند، زيرا بيشتر افراد به آسمان توجه دارند و آنچه را كه زير پاهايشان است ناديده مي گيرند.(گوته)

دوست من، گذشته ها كتابي مهر و موم شده است.(گوته)

خوشبخت كسي است كه راه قدرداني از خدمت ديگران را مي داند و شادي ديگران را به قدر شادي خود حس مي كند.(گوته)

از محالات است كه كسي را براي آنچه كه هست، دوست بدارند. بيشتر آدمها چيزي را در ديگران دوست دارند كه خود به آنها امانت مي دهند: خودشان را، تفسير و برداشت خودشان را از او ... .(گوته)

نياساييد، زندگي در گذر است. برويد و دليري كنيد، پيش از آنكه بميريد، چيزي نيرومند و متعالي از خود بجاي گذاريد تا بر زمان چيره شويد.(گوته)

هركس بايد روزانه يك آواز بشنود، يك شعر خوب بخواند و در صورت امكان چند كلمه حرف منطقي بزند.(گوته)

هر چه نور بيشتر باشد، سايه ژرفتر است.(گوته)

طوفان هاي حوادث، اخلاقيات و روحيات انسان را تقويت مي كند.(گوته)

پيش از آنكه كاري بكني، بايد كسي باشي.(گوته)

كوشش تازه و جاندار، تنها راه غلبه بر بدبختي است.(گوته)

شيفتگي آن است كه شما چشمان زني را دوست بداريد، بي آنكه رنگ آن را به ياد آوريد.(گوته)

مردم پست و دون به سراب مانند كه چون كمي به آنان نزديك شوي، به زودي پستي و ناچيزي خود را بر تو آشكار سازند.(گوته)

كار ما نمايانگر قابليت هاي ما است.(گوته)

هر كس با استعدادهايي آفريده شده كه بايد آنها را به كار بندد. به كار بستن آنها، بزرگترين سعادت در زندگي هر فرد است.(گوته)

آنها كه غايبند، كمال مطلوب هستند؛ حاضرين [ =باشنده ها ]، عادي و پيش پا افتاده اند.(گوته)

اخلاق را طوفان هاي روزگار تقويت مي كند.(گوته)

هر آنچه كه بايد، انجام بده و به تحقق آرزوهايت ايمان داشته باش؛ هر آنچه كه باشند.(گوته)

به كارگيري دخانيات، بيشتر از تمام جنگها انسان را به خاك سپرده است.(گوته)

دارو بسيار است، اما تعداد كمي [ از آنها ] تاثيرگذارند.(گوته)

اي عشق! تو افسر زندگي و بختِ بيداري.(گوته)

خدايا! چه خوشبختي بالاتر از اين، هم عاشق و هم معشوق بودن.(گوته)

عشق و اشتياق، بالهاي پرنده ي بلندپرواز خلاقيت است.(گوته)

عمل، بيان قدرت عشق است.(گوته)

خدايا، هنر چقدر فرازمند، عمر چه كوتاه!(گوته)

رؤياهاي كوچك را آرزو نكن؛ زيرا براي تكان دادن قلبت به اندازه ي كافي قدرت ندارند.(گوته)

رفتار هر انسان، آينه اي است كه او چهره ي خود را در آن نشان مي دهد.(گوته)

هر كسي نمي تواند انسان باشد.(گوته)

از اينكه در كنارم هستي بسيار شادم؛ بودنت به من كمك مي كند كه دريابم دنيا چقدر زيباست.(گوته)

طبيعت، تنها كتابي است كه تمام صفحاتش پر از معني است.(گوته)

آن كه به صبح مي انديشد، هميشه مي خندد.(گوته)

با يك اراده ي نيرومند، شرايط ديگر چندان اهميت ندارد.(گوته)

مادام كه خود را باور داريد، مي دانيد چگونه زندگي كنيد.(گوته)

هيچ چيز به اندازه ي زماني كه آدمي مطلبي خنده دار مي گويد، شخصيتش را نشان نمي دهد.(گوته)

زندگي بدون كار، مردن پيش از وقت است.(گوته)

شخصيت، در جريان زندگي شكل مي گيرد.(گوته)

شرط پيروزي، داشتن يك اراده قوي است و شرايط ديگر اهميت چنداني ندارد.(گوته)

با داشتن اراده قوي، مالك همه چيز هستيد.(گوته)

اگر مي خواهيد نزديكانتان از ديدن شما لذت ببرند، بايد از ديدار افرادي كه مي شناسيد، شاد شده و شادماني خود را نشان دهيد.(گوته)