صاحب کتاب کرامات رضویه در ص 123، جلد اول می‏نویسد:
میرزا ابوالقاسم خان پسر علیخان تهرانی سالها در یکی از حجره‏های فوقانی سرای محمدیه مشهد مقدس اقامت داشت و به قرائت و عبادت به سر می‏برد و مدتها با منمؤلف انس و الفت داشت؛ عاقبت در همان حجره در چهارم محرم سال 1365 ه‏ق از دنیا رفت و در صحن نو دفن شد.
روزی به من گفت: کرامتی از حضرت رضا علیه‏السلام به یاد دارم که آن شفای میرزا آقاسی، توپچی اداره ژاندامری است بدین شرح:
که او با پنج نفر از توپچیان مأمور می‏شود که یک گاری فشنگ باروت به رشت ببرند؛ وی و همراهانش پس از خروج از مشهد، ناگهان آتش سیگار یکی از همراهان به صندوق باروت رسیده، فوراً آتش می‏گیرد؛ بلافاصله سه نفر از آنان هلاک و دیگران زخمی می‏شوند.
خود میرزا آقاسی گفت: من یک مرتبه ملتفت شدم، دیدم قوه باروت مرا حرکت داده،ده دوازده زرع به خط مستقیم بالا برد و فرود آورد و گوشها و رگهای پاهای من تا پاشنه پا تمامی سوخت؛ بلافاصله مرا به مریضخانه لشکر بردند و حدود یک ماه مشغول معالجه من شدند و سپس از آنجا به بیمارستان امام رضا علیه‏السلام بردند و شش ماه هم در آنجا تحت معالجه قرار دادند، تا اینکه جراحت و چرک آمدن برطرف شد؛اما قدرت حرکت نداشتم زیرا رگها بکلی سوخته بود.
شبی در حال گریه و زاری و دل شکستگی به حضرت رضا علیه‏السلام توجه کرده، عرض کردم: یا بن رسول الله علیه‏السلام من سیدی از خانواده شما هستم؛ آخر شما نباید به داد من بیچاره برسید؟
پس از گریه و زاری بسیار خوابم برد؛ در عالم رؤیا دیدم که سید بزرگواری نزد من آمده، فرمود: میرزا آقا! حالت چطور است؟ همینکه این اظهار مرحمت را نمود فوراً دستش را گرته عرض کردم: شما کیستید که احوال مرا می‏پرسید؟
آیا اهل سبزواری یا از خویشان من؟
فرمود: می‏خواهی چه کنی؟ من هر که هستم؟ آمده‏ام احوالت را بپرسم؛ عرض کردم: می‏خواهم شما را بشناسم؛ چرا تا کنون هیچ کس احوال مرا نمی‏پرسیده است؟ فرمود: تو به که متوسل شده‏ای؟ گفتم: به حضرت رضا علیه‏السلام.
فرمود: من همانم.
گفتم: آخر ببینید که به چه روز و چه حالی افتاده‏ام؛ و از هر دو پا شل شده‏ام و نمی‏توانم حرکت کنم.
فرمود: پایت را بیاور تا ببینم؛ پس دست مبارک خود را از بالای یک پای من تا پاشنه پا کشید و بعد از آن پای دیگر را به همین نحو مسح نمود و من در خواب حس کردم که روح تازه‏ای به پای من آمد؛ بیدار شدم و فهمیدم که شست پایم حرکت می‏کند با تعجب با خود گفتم: آیا می‏شود که همه پای من حرکت کند؟ پاهایم را حرکت دادم احساس کردم که دردش برطرف شده و بخوبی می‏توانم آن را حرکت دهم؛ و یقین دانستم که خوابم از رؤیاهای صادقه است و حضرت رضا علیه‏السلام به من شفا عنایت فرموده است.