ابن بابویه به سند معتبر از مفضل بن عمر روایت کرده است که گفت: از امام صادق(علیه السلام) سؤال کردم که چگونه بود و ولادت فاطمه(سلام الله علیها)؟
حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمود: چون خدیجه(سلام الله علیها) اختیار مزاوجت حضرت رسالت(صلی الله علیه و آله و سلم) نمود، زنان مکه از عداوتی که به آن حضرت داشتند، از او هجرت نمودند و بر او سلام نمی‏کردند و نمی‏گذاشتند که زنی به نزد او برود. پس خدیجه را به این سبب وحشتی عظیم عارض شد، ولیکن عمده غم و جزع خدیجه برای حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) بود که مبادا از شدت عداوت ایشان آسیبی به آن حضرت برسد. چون به فاطمه(سلام الله علیها) حامله شد، فاطمه در شکم با او سخن می‏گفت و مونس او بود و او را صبر می‏فرمود.
خدیجه (سلام الله علیها) این حالت را از حضرت رسالت(صلی الله علیه و آله و سلم) پنهان می‏داشت. پس روزی حضرت داخل شد، شنید که خدیجه با شخصی سخن می‏گوید و کسی را نزد او ندید، فرمود: ای خدیجه! با که سخن می‏گویی؟
خدیجه گفت: فرزندی که در شکم من است با من سخن می‏گوید و مونس من است.
حضرت رسالت(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: اینک جبرئیل مرا خبر می‏دهد که این فرزند دختر است، او و نسل او طاهر با میمنت با برکت است، و حق تعالی نسل مرا از او به وجود خواهد آورد، و از نسل او امامان و پیشوایان دین به هم خواهند رسید، حق تعالی بعد از انقضای وحی ایشان را خلیفه‏های خود خواهد گردانید در زمین(2).