در جلد دهم بحارالانوار از حضرت باقر (علیه السلام) نقل است:
هنگامی که فاطمه زهرا(سلام الله علیها) پا به جهان نهاد، خدای تعالی فرشته‏ای را امر فرمود که این نام (فاطمه) را بر زبان رسول مکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) جاری نماید، سپس پروردگار جهانیان فرمود: من شیر را به وسیله علم در وجود تو قطع کردم، و تو را از ناپاکی باز داشتم.
آن گاه حضرت باقر (علیه السلام) فرمودند: والله، خدای تبارک و تعالی این بانو را از علم مملو ساخت و از ناپاکی‏های زنان در میثاق ذر منع کرد و باز داشت.
از دو امام بزرگوار، یعنی امام رضا و امام جواد(علیه السلام) است که فرمودند:
شنیدیم مأمون از پدرش رشید و او از مهدی و وی از منصور و او از پدر و از جدش نقل می‏کند که ابن عباس به معاویه گفت: آیا می‏دانی که چرا فاطمه را فاطمه نامیده‏اند؟ گفت: نمی‏دانم.
ابن عباس گفت: زیرا خدای متعال وی و شیعیانش را از آتش در امان داشته و این سخن رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) است(11).