انس بن مالک گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نماز صبح را با جماعت خواند و پس از نماز به جمعیت رو کرد و فرمود:
ای گروه مردم! کسی که خورشید بر او ناپدید شد، به ماه تمسک کند، و هرگاه ماه ناپدید شد به ستاره زهره، متمسک شود، و اگر ستاره زهره ناپدید شد، به دو ستاره فرقدان (دو ستاره درخشنده‏ای که نزدیک قطب شمالی دیده می‏شوند و در فارسی به آنها دو برادر گویند) متمسک گردد.
سپس فرمود:
من خورشیدم، علی ماه است، فاطمه ستاره زهره است، و دو ستاره فرقدان، حسن و حسین می‏باشند. و همچنین به کتاب خدا متمسک شوید و این دو (قرآن و عترت) از هم دیگر جدا نشوند (و به هم دیگر پیوند دارند) تا آن هنگام که در روز قیامت کنار حوض کوثر بر من وارد گردند.
و در بعضی عبارات آمده آن حضرت فرمود:
از خورشید پیروی کنید و بعد از آن از ماه و بعد از آن از زهره و بعد از آن از فرقدان، سپس هر یک از این امور را به مطالب فوق تفسیر فرمود(21).