مردی به همسرش گفت: به حضور حضرت زهرا (سلام الله علیها) برو و از قول من به آن حضرت بگو: من از شیعیان شما هستم، آیا شما قبول دارید که من از شیعیان شما هستم؟!
همسر او به حضور فاطمه (سلام الله علیها) آمد و پیام شوهرش را ابلاغ کرد. فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به او فرمود: به شوهرت بگو:
ان کنت تعمل بما امرناک و تنتهی عما زجرناک فانت من شیعتنا و الا فلا؛ اگر تو آنچه را که ما کرده‏ایم انجام می‏دهی و از آنچه نهی نموده‏ایم به جای نمی‏آوری، پس از شیعیان ما هستی، و گرنه از شیعیان ما نیستی.
همسر نزد شوهر آمد و گفتار حضرت زهرا (سلام الله علیها) را به او ابلاغ کرد، شوهر او از این پاسخ، محزون گردید و آه و ناله‏اش بلند شد و می‏گفت: وای بر من! کیست که به گناه آلوده نباشد، بنابراین اگر من از گناه پاک نگردم، شیعه نیستم و وقتی که شیعه نبودم، جاودانه در دوزخ خواهم بود، وای بر من چه خاکی بر سرم کنم؟...
همسرش وقتی او را آن گونه آشفته و نگران دید، به حضور حضرت زهرا (سلام الله علیها) آمده و جریان را به عرض او رسانید.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) به آن بانو فرمود: به شوهرت بگو: چنین نیست که تو تصور می‏کنی، شیعیان ما از افراد نیک اهل بهشت هستند، ولی اگر گناهکار باشند، بر اثر بلاها و گرفتاریها که به سوی آنها رو می‏آورد، و صدماتی که در صحرای محشر، در روز قیامت و یا در طبقه اعلای دوزخ می‏بینند، گناهانشان ریخته می‏شود و آنها از گناهان پاک می‏گردند، و سپس آنها را نجات می‏دهیم و به سوی بهشت می‏بریم(24).