محمد بن مسلم ثقفی می‏گوید: از حضرت باقر (علیه السلام) شنیدم که می‏فرمود: فاطمه بر دروازه جهنم توقف خواهد داشت. چون روز قیامت شود، بر پیشانی و بین دو چشم هر کسی نوشته می‏شود که مؤمن و یا کافر است. به دوستدار و محبی که گناهانش بسیار است، دستور داده می‏شود که به سوی آتش برود. فاطمه (سلام الله علیها) در بین چشمان او کلمه محب را می‏خواند و می‏گوید: ای خدای من و ای آقای من! تو مرا فاطمه نامیدی و به وسیله من کسانی را که دوستدار من و یا ذریه و فرزندان من هستند، از آتش نجات دادی. وعده تو حق است و تو از وعده خود تخلف نمی‏کنی. خداوند متعال می‏فرماید: راست می‏گویی ای فاطمه! من تو را فاطمه نامیدم و به وسیله تو دوستداران و کسانی را که تو را به ولایت پذیرفته، ذریه تو را دوست داشته، ولایتشان را پذیرفته‏اند، از آتش نجات می‏دهم، وعده من حق است و من از وعده‏ام تخلف نمی‏کنم(61).