روایتی را که آلوسی مفسر معروف اهل سنت در روح المعانی از ابن عباس پیرامون آیه مبارکه متکئین فیها علی الارائک لا یرون فیها شمساً و لا زمهریراً؛ بهشتی‏ها در حالی هستند که بر تختهایی زیبا تکیه کرده‏اند، نه آفتاب را در آن جا می‏بینند، و نه سرما را یادآور شویم.
ابن عباس چنین نقل می‏کند:
هنگامی که بهشتیان در بهشت هستند، ناگهان نوری همچون نور آفتاب مشاهده می‏کنند که صحنه بهشت را روشن ساخته است. بهشتیان به رضوان (فرشته مأمور بهشت) می‏گویند: این نور چیست با این که پروردگار ما فرسوده در بهشت نه آفتاب را می‏بینند و نه سرما را؟ او در پاسخ می‏گوید: این نور خورشید و ماه نیست، علی و فاطمه (سلام الله علیها) خندان شده‏اند و بهشت از نور دندانشان روشن گشته است(73).