سلمان فارسی به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کرد: ای مولای من! از تو می‏خواهم از فضایل فاطمه (سلام الله علیها) در قیامت، به من خبر بدهی!
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) با چهره‏ای خندان به او نگریست و فرمود: سوگند به خدایی که جانم در دست قدرت او است. فاطمه (سلام الله علیها) همان بانویی است که در عرصه محشر، سوار بر شتر عبور می‏کند که سرش (نمودی) از خشیت خدا است، و چشمانش از نور خدا می‏باشد، تا این که فرمود: جبرئیل در سمت راست آن شتر، و میکائیل در سمت چپ آن، و علی(علیه السلام) در پیشاپیش آن، و حسن و حسین(علیه السلام) در پشت سر آن حرکت می‏کنند، خداوند حافظ و نگهبان او است، تا از صحنه محشر عبور کند در این هنگام ناگهان از جانب خدا ندا می‏رسد:
ای همه خلایق! چشمهای خود را فرو خوابانید، و سرهای خود را پایین آورید، این فاطمه دختر پیامبر شما، همسر علی(علیه السلام) امام شما، مادر حسن و حسین(علیه السلام) است. پس، از پل صراط عبور می‏کند، در حالی که دو چادر شفاف و سفید بر سر دارد.
وقتی که فاطمه (سلام الله علیها) وارد بهشت می‏شود و به نعمتها و مواهبی که خداوند برای او آماده ساخته می‏نگرد، می‏گوید:
بسم الله الرحمن الرحیم... الحمد لله الذی اذهب عنا الحزن ان ربنا لغفور شکور الذی احلنا دار المقامة من فضله...لا یمسنا فیها لغوب(79).
به نام خداوند بخشنده مهربان، حمد و سپاس خداوند را که حزن و اندوه را از ما دور ساخت، البته خدای ما بخشنده و شکرپذیر است، آن خدایی که ما را در مقام عالی از عطای خود قرار داد که در آن هیچ گونه رنج و ناگواری به ما نمی‏رسد.
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
پس از آن که خداوند به فاطمه (سلام الله علیها) وحی می‏کند: ای فاطمه! آنچه را که می‏خواهی از من مسئلت کن، که به تو عطا می‏کنم و تو را خشنود می‏سازم فاطمه (سلام الله علیها) عرض می‏کند: خدایا تو امید منی، بلکه بالاتر از امید منی، از درگاه تو مسئلت می‏کنم که دوستان من و دوستان دودمان مرا در آتش دوزخ، عذاب نکنی.
خداوند به او وحی می‏کند: ای فاطمه! به عزت و جلالم سوگند، دو هزار سال قبل از خلقت آسمانها و زمین، به خود سوگند یاد نموده‏ام که دوستان تو، و دوستان عترت تو را به آتش عذاب نکنم(80).