امام صادق(علیه السلام) فرمود: حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) هرگاه به زایرین امام حسین(علیه السلام) نظر نمایند، در حالی که با وی هزار پیغمبر و هزار صدیق و هزار شهید از کروبین می‏باشند، هزار هزار چنان فریاد می‏زنند که هیچ فرشته‏ای در آسمانها باقی نمی‏ماند، مگر آن که از صدای ایشان به گریه می‏افتد، آن حضرت آرام نمی‏گیرند تا وقتی که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به نزد ایشان آمده و می‏فرمایند: دخترم! اهل آسمان‏ها را به گریه انداختی و ایشان را از تسبیح و تقدیس حق تعالی بازداشتی، پس خودداری کن تا ایشان به تقدیس حق بپردازند. چه آن که امر و فرمان خدا بر همه خدا بر همه چیز نافذ و روان می‏باشد.
سپس امام صادق(علیه السلام) فرمود: حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به کسانی که از شما به زیارت سیدالشهداء(علیه السلام) بروند، نظر فرموده و از خداوند منان برای ایشان هر خیر و خوبی را مسألت می‏کند. مبادا در رفتن به زیارت آن جناب بی‏رغبت باشید؛ چه آن که خیری که در زیارت آن حضرت است، بیشتر از آن است که بتوان شمارش نمود(81).