خدیجه کبری(سلام الله علیها) روزی از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) خواست که بعضی از میوه‏های بهشتی را به وی نشان بدهد و تعریف بنماید. جبرئیل در حالی که دو سیب از بهشت برای پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) آورده بود، شرفیاب شد و عرض کرد:
ای محمد! آن خدایی که هر چیزی را به اندازه خلق فرموده و برای هر شیئی اندازه و حد معین قرار داده است، می‏گوید: یکی از این سیب‏ها را خود بخور و دیگری را به خدیجه اطعام کن و با وی هم بستر شو، زیرا من فاطمه زهرا را از شما به وجود می‏آورم.
پس پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) آن چه را که خداوند فرمود و جبرئیل گفته بود انجام داد، تا این که گفت: هر زمانی که شوق بهشت و نعمت‏های آن بر من ایجاد می‏شود، فاطمه را می‏بوسم و نسیم بهشت را از او استشمام می‏کنم و هر وقت که پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) این کار را می‏کرد، می‏گفت: فاطمه فرشته‏ای است به صورت انسان(85).