حضرت باقر(علیه السلام) از پدر بزرگوارش نقل می‏فرماید که حضرت، ازدواج فاطمه(سلام الله علیها) را یادآوری کرده، فرمود:
روزی حضرت زهرا(سلام الله علیها) از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) درخواست کرد خادمی برای او فراهم فرماید... تا آن جا که فرمود: رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در یکی از جنگها و غزوه‏های ساحلی، اسیرانی نصیبش شد. آنها را تقسیم فرمود و دو زن را که یکی جوان و دیگری به سن کمال رسیده و از جوانی گذشته بود، نزد خود نگاه داشت. به دنبال حضرت زهرا(سلام الله علیها) فرستاد و دست یکی از آن دو را گرفته در دست فاطمه(سلام الله علیها) گذاشت و فرمود: ای فاطمه! این از آن تو باشد، او را کتک نزنی، زیرا من دیدم که نماز می‏خواند و جبرئیل مرا از این که نمازگزاران را کتک بزنم، نهی کرد و بدین سفارش و توصیه تأکید فرمود.
فاطمه(سلام الله علیها) که دید رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) مرتب سفارش وی را می‏کند، روی به حضرت کرده و گفت: ای رسول خدا! کارهای خانه یک روز بر عهده من و یک روز بر عهده او باشد.
اشک از دیدگان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) سرازیر شد و فرمود: الله اعلم حیث یجعل رسالته ذریة بعضها من بعض والله سمیع علیم(96).