سال سوم هجرت بود، بین سپاه اسلام و سپاه کفر، در کنار کوه احد (نزدیک مدینه) جنگ بسیار سختی درگرفت که به جنگ احد معروف گردید.
در این جنگ هفتاد نفر از مسلمین به شهادت رسیدند و بسیاری مجروح شدند. یکی از مجروحین شخص پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) بود، دندانهای جلو پیامبر شکست و آن چنان به او ضربه زدند که کلاهخود آهنین که در سرش بود، خورد شد.
بعد از جنگ، وقتی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به مدینه بازگشت، فاطمه زهرا(سلام الله علیها) به استقبال پدر رفت، آب حاضر کرد و خون سروصورت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را می‏شست. امام علی(علیه السلام) با پسر خود آب می‏آورد و فاطمه(سلام الله علیها) را در شستن خون بدن پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) کمک می‏کرد. فاطمه(سلام الله علیها) هنگام شستن دریافت که خون از بدن پیامبر قطع نمی‏شود، و هر چه آب می‏ریزد، جلو ریزش خون را نمی‏گیرد، بلکه بر آن می‏افزاید. قطعه حصیری را آورد و آن را سوزاند و خاکسترش را روی بریدگیهای بدن پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) ریخت. آن گاه خون، بند آمد(109).
آری، حضرت زهرا(سلام الله علیها) تنها در محراب، حضور نداشت، بلکه در جریان جنگ نیز این گونه حضور داشت و یار مهربانی برای رهبرش بود(110).