از علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی، از پدران بزرگوارش، از امام علی(علیه السلام) روایت کرد که فرمود:
هنگامی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) مرا به همسری با فاطمه در آورد، به من فرمود: یا علی! بشارت باد بر تو، همانا خداوند کفایت فرمود مرا نسبت به آنچه که برای من اهمیت داشت از کار ازدواج تو. عرض کردم: آنچه برای شما مهم بود، چه بود؟ فرمود: جبرئیل خوشه‏ای از خوشه‏های بهشت با گلی از میخکهای بهشتی نزد من آورد. آنها را گرفته بوییدم و گفتم: ای جبرئیل! اینها برای چیست؟ گفت: همانا خداوند به فرشتگان و ساکنان بهشتی دستور داد که بهشت را با درختان، رودخانه‏ها، کاخها، منزلها، خانه‏ها و غرفه هایش زینت کنند و به حورالعین دستور داده بود که سوره حمعسق و یس را قرائت نمایند و منادی صدا می‏زند که خداوند می‏فرماید: من فاطمه دختر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را به همسری علی بن ابی‏طالب در آوردم. سپس خداوند متعال فرشتگان را مأمور کرد که بر سر آنان از در و یاقوت و لؤلؤ و جواهرات بریزند و سنبل و قرنفل بر سرشان نثار کنند، و این خوشه و گل از آن چیزهایی است که بر فرشتگان نثار شد(137).