حضرت علی(علیه السلام) در کنار مسجد، خانه ساده‏ای داشت که مجموع آن از یک اتاق خشت و گلی، که در کف آن اتاق، ماسه نرم ریخته شده بود خلاصه می‏شد. آن اتاق با پوست گوسفند، فرش شده بود و یک عدد متکا که لایه آن از لیف خرما بود، در آن دیده می‏شد.
این خانه برای شب زفاف مناسب نبود، پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به علی(علیه السلام) فرمود: در همین نزدیکی، خانه‏ای را فراهم کن (اجاره کن) تا همسرت را به تحویل دهم.
حضرت علی(علیه السلام) عرص کرد: در این نزدیکی جز منزل حارثة بن نعمان منزلی نیست.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: خانه‏های حارثه را برای مهاجران بی‏خانه گرفته‏ایم، و اکنون شرم می‏کنیم که باز از او تقاضای منزل کنیم!
حارثه این سخن را شنید و به محضر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و متواضعانه عرض کرد: من و اموالم به خدا و رسولش تعلق دارد.
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) برای او دعا کرد، به این ترتیب خانه حارثه آماده شد و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) عروسی به آن جا رفت.
پس از مدتی حضرت علی(علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) به خانه قبلی علی(علیه السلام) باز گشتند، و فرزندان زهرا (سلام الله علیها) در همان خانه ساده چشم به جهان گشودند و بزرگ شدند. این خانه در کنار مسجد النبی بود که محل آن اکنون به نام خانه زهرا (سلام الله علیها) معروف است(138).