در روایات مرسل آمده است:
حضرت امام حسن و امام حسین(علیه السلام) هر کدام به طور جداگانه چیزی را بر صفحه‏ای نوشتند. آن گاه حسن به حسین می‏گفت: خط من از خط تو بهتر است؛ و حسین به حسن می‏گفت: خط من بهتر است! به ناچار نزد حضرت فاطمه(سلام الله علیها) رفتند و درخواست داوری کردند.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) که دوست نداشت یکی از آنها را برنجاند، لذا فرمود: بروید از پدرتان داوری بخواهید.
رفتند و خطهایشان را نشان دادند و داوری خواستند. حضرت علی(علیه السلام) هم دوست نداشت که یکی از آنها رنجیده خاطر شود، لذا فرمود: بروید از جدتان بپرسید.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم فرمود: من در میان شما قضاوت نمی‏کنم تا آن که اسرافیل قضاوت نماید.
اسرافیل هم گفت: از خدا می‏خواهم.
وقتی که از خداوند خواستند، خدای متعال داوری بین آن دو برادر را به مادرشان فاطمه (سلام الله علیها) ارجاع داد.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) گفت: خدایا، اینک داوری می‏کنم. آن حضرت گردن بندی داشت، فرمود: ای فرزندان من! توجه کنید، من دانه‏های این گردن بند را نثار می‏کنم، هر کس بیشترین دانه‏ها را جمع کند، خط او بهتر است.
گردن‏بند را در آورد و دانه‏های آن را نثار کرد. در این هنگام جبرئیل کنار قائمه عرش خدا بود، مأمور شد به زمین بیاید و جواهر را نصف کند تا خاطر هیچ کدام رنجیده نشود. جبرئیل امر خدا را اطاعت کرد و از حضرت امام حسن و امام حسین(علیه السلام) احترام به عمل آورد(188).