عرب تازه مسلمانی در مسجد مدینه از مردم کمک خواست. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به اصحاب خود نگریست، سلمان فارسی برخاست تا نیاز آن بیچاره را بر طرف سازد، هر جا رفت با دست خالی برگشت، با ناامیدی به طرف مسجد می‏آمد که چشمش به منزل حضرت زهرا(سلام الله علیها) افتاد، با خود گفت: فاطمه (سلام الله علیها) و منزل فاطمه (سلام الله علیها) سر چشمه نیکوکاری است، درب خانه را کوبید و داستان عرب مستمند را شرح داد.
حضرت زهرا(سلام الله علیها) فرمود: ای سلمان! سوگند به خداوندی که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را به پیامبری برگزید، سه روز است که غذا نخورده‏ایم، و فرزندانم حسن و حسین(علیه السلام) از شدت گرسنگی بی‏قراری می‏کردند، و خسته و مانده به خواب رفته‏اند، اما من، نیکی و نیکوکاری را که درب منزل مرا کوبیده است هرگز رد نمی‏کنم.
آن گاه پیراهن خود را به سلمان داد تا در مغازه شمعون یهودی گرو گذاشته مقداری خرما و جو قرض بگیرد.
سلمان فارسی می‏گوید:
پس از دریافت جو و خرما به طرف منزل فاطمه (سلام الله علیها) آمدم و گفتم: ای دختر رسول خدا! مقداری از این غذاها را برای فرزندان گرسنه‏ات بردار.
پاسخ داد:ای سلمان! این کار را فقط برای خدای بزرگ انجام دادیم و هرگز از آن استفاده نخواهیم کرد.