در مکارم الاخلاق نقل شده است: در دست فاطمه زهرا(سلام الله علیها) تسبیحی از نخ پشمینی که صد گره خورده بود، وجود داشت که تعداد تکبیرها در آن با گره موجود بود که در دست می‏گرداندند و تکبیر گفته و تسبیح می‏کردند تا این که حمزه سیدالشهداء(علیه السلام) عموی پیامبر شهید شد. پس از شهادت حمزه برای ساختن دانه‏های تسبیح از تربت او استفاده شد. وقتی موضوع شهادت حضرت اباعبدالله الحسین سالار شهیدان(علیه السلام) واقع شد، مردم از تربت آن بزرگوار برای ساختن دانه‏های تسبیح استفاده نمودند؛ زیرا در خاک و تربت سرور جانبازان عالم فضیلتی عظیم وجود دارد.
امام صادق(علیه السلام) فرمود: تسبیح از نخهای آبی درست شده و سی و چهار دانه داشت و آن تسبیح مادر ما فاطمه(سلام الله علیها) بود. وقتی حمزه شهید شد، از خاک قبر او دانه‏های تسبیح ساخته شد که با آن بعد از هر نماز تسبیح گفته می‏شد(230).