حسن بصری گوید: در دنیا عابدتر از فاطمه نیست. او آن قدر برای نماز سرپا می‏ایستاد که پاهایش ورم می‏کرد(231).
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) می‏فرمود: وقتی که زهرا در محراب عبادت می‏ایستاد، همچون ستاره‏ای برای ملایکه آسمان می‏درخشید. خدا به ملایکه می‏گوید: ای ملایکه! بنگرید به بهترین بنده من فاطمه، او در مقابل من ایستاده و از خوف من تمامی وجودش می‏لرزد و با تمامی حضور قلب خویش، به عبادت من روی آورده است(232).
به هنگام عبادت آن چنان غرق در عظمت حق می‏گشت و از خود بی‏خود می‏شد که از فکر عزیزان و فرزندان خود نیز، با تمامی علاقه‏ای که به آنها داشت، بیرون می‏رفت؛ و از همین رو، خداوند هم ملایکه‏ای را می‏فرستاد که گهواره فرزندان او را حرکت دهند(233).
او حتی در شب ازدواج از علی(علیه السلام) می‏خواهد که با هم به نماز بایستند و در این شب خدا را عبادت کنند(234).
و آن گاه که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) از او پرسید: دخترم! چه در خواستی کردی؟ اکنون فرشته وحی در کنار من است و از جانب خدا پیام آورده و هر چه بخواهی تحقق می‏پذیرد، او در جواب گفت:
لذتی که از خدمت به خدا می‏برم، مرا از هر خواهشی باز داشته است؛ مرا حاجتی جز این نیست که پیوسته ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم(235).
صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) با دعا و مناجات مأنوس بود و دعاهای وارده از او، گواه بر این معنا است. و آن جا که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) دعایی را به او می‏آموزد، می‏فرماید: این دعا از دنیا و آنچه در آن است، در نزد من محبوب‏تر است(236).