روایت شده هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به دخترش فاطمه زهرا(سلام الله علیها) از کشته شدن فرزندش امام حسین (علیه السلام) و غم و غصه‏هایی که بر آن حضرت وارد می‏شود خبر داد، فاطمه(سلام الله علیها) بسیار گریست و گفت: پدر جان! این حادثه در چه وقت اتفاق خواهد افتاد؟
رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: به هنگامی که من و تو و علی نباشیم.
گریه فاطمه (سلام الله علیها) شدت یافت، گفت: پدر جان! پس چه کسی بر او گریه می‏کند و چه کسی عزای او را برپای می‏دارد؟
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ای فاطمه! زنان امت من بر زنان اهل بیتم و مردانشان بر مردان اهل بیتم گریه خواهند کرد و نسلی پس از نسل دیگر هر سال عزاداری را تجدید می‏کنند. روز قیامت که برپا شود، تو شفیع زنان می‏شوی و من شفیع مردان و هر یک از آنان که بر مصیبت حسین گریه کنند، دستش را می‏گیریم و او را به بهشت وارد می‏نماییم.
ای فاطمه! در روز قیامت همه چشمها گریانند به جز چشمی که بر مصیبت حسین گریه کرده باشد که آن از نعمتهای بهشت خندان و شادان است(244).