سوید بن غفله می‏گوید: پس از عیادت زنان مهاجر و انصار از حضرت زهرا (سلام الله علیها)، زنان عیادت کننده سخنان فاطمه (سلام الله علیها) را به شوهران و مردان خود رساندند. جمعی از بزرگان مهاجر و انصار برای عذر خواهی به حضور آن بزرگوار آمده گفتند: ای سرور زنان جهان! اگر علی(علیه السلام) زودتر خود را برای مقام خلافت در معرض قرار می‏داد، ما با او بیعت نموده و به سوی هیچ کس عدول نمی‏کردیم ولی ابوبکر پیش دستی کرد و ما با او بیعت کردیم (و کار از کار گذشت).
فاطمه (سلام الله علیها) به آن عذر تراشان فرمود: از من دور شوید! دیگر بر شما عذری باقی نمانده و بعد از تقصیر و کوتاهی جایی برای عذر نمی‏ماند.(چرا از آغاز گول خوردید؟ آیا با آن همه حجت و دلیل، باز بیراهه رفتن قابل عذر است؟!)