حضرت آیت الله سید مرتضی فیروز آبادی، یکی از استوانه‏های علم در حوزه علمیه نجف بود و قبل از انقلاب به دست عوامل بیگانه از حوزه علمیه نجف اخراج شد و در حوزه علمیه قم درس خارج می‏فرمود.
در کشکول زاهدی می‏گوید: من بارها از خود آیت الله فیروزآبادی شنیدم که می‏فرمود: زمانی که در نجف اشرف بودم، یک شب در عالم رؤیا دیدم در منزل شخصی خود، مجلسی اقامه شده و در آن مجلس حضرت فاطمه (سلام الله علیها) با چادر نشسته است. افرادی از مؤمنین به صف ایستاده، یکی یکی آمده عرض ادب می‏کنند و می‏روند. چون همه رفتند، حضرت چادر را کنار زد. از این عمل بی‏بی متوجه شدم که چون من به آن حضرت محرمم، لذا این عمل را انجام داد.
چه جمالی! در عالم خواب گفتم: صورتش شبیه به صورت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) است.
سپس جلوتر رفته و عرض کردم: مادر! آیا این که قریب به هزار و چهار صد سال است خطبا می‏گویند، شوهرت علی(علیه السلام) را با سر بی‏عمامه و دوش بی‏ردا و ریسمان به گردن به مسجد بردند، صحت دارد؟
بی‏بی فرمود: استحقروا ابا الحسن بعد رسول الله؛ علی را بعد از رسول خدا تحقیر کردند! من به فارسی می‏گفتم و حضرت عربی جواب می‏داد.
عرض کردم: مادر! قریب هزار و چهارصد سال است مورخین نوشته‏اند و خطبا گفته‏اند که آن نانجیب به بازوی شما تازیانه زد و سیاه شد، و فی عضدها کمثل الدملج.
فرمود: بلی.
آن گاه دست راست را از آستین بیرون آورد، دیدم هنوز بازوی مادرم سیاه و کبود است(308).