شافعی و ابن ابی‏الحدید گویند: ابوکر بعد از سخنان فاطمه (سلام الله علیها) درباره فدک متأثر شد و گریه کرد، و نوشت: من فدک را به فاطمه رد نمودم . اما عمر نامه را گرفت و پاره کرد(312).
شیخ مفید در یک حدیث بلند، ماجرای کوچه را چنین نقل می‏کند:
ابوبکر، کاغذی طلبید و رد فدک را در آن نوشت و به فاطمه (سلام الله علیها) داد.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) با گرفتن سند، از نزد ابوبکر بیرون آمد؛ ولی در راه عمر با او ملاقات کرد، و از جریان نامه پرسید.
فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: این نامه، سند رد فدک است که ابوبکر برایم نوشته.
عمر گفت: آن را به من بده.
فاطمه (سلام الله علیها) امتناع ورزید. عمر با لگد به سینه و پهلوی فاطمه زد! به طوری که فرزندش محسن سقط شد! و چنان سیلی به صورت آن بانو زد که گوشواره‏اش شکست! سپس سند را گرفت و پاره کرد؛ و همین خشونت باعث شد که فاطمه (سلام الله علیها) بستری گردید و بعد از 75 روز بیماری، از دنیا رفت(313).