هنگام وفات حضرت زهرا(سلام الله علیها) علی(علیه السلام) سر فاطمه (سلام الله علیها) را برداشته به سینه چسبانید و بدو فرمود: هر وصیتی داری بنما که من آن را انجام خواهم داد.
فاطمه (سلام الله علیها) عرض کرد: خدایت پاداش نیک دهد ای پسر عموی رسول خدا! نخستین وصیت من آن است که پس از من، امامه دختر خواهرم را به ازدواج خویش درآوری، چون او نسبت به فرزندان من همانند خودم مهربان است، و مردان نیز ناچارند همسری از زنان داشته باشند.
وصیت دیگر من آن است که احدی از این مردم که به من ستم کرده و حق مرا گرفتند، در تشییع جنازه من و دیگر مراسم آن حاضر شوند، زیرا اینان دشمن من و دشمن رسول خدا هستند؛ مبادا بگذاری یکی از آنها و یا پیروان آنها بر جنازه‏ای نماز بگذارند...
ای اباالحسن! مرا شب هنگام، در آن وقت که دیده‏ها همه خواب رفته‏اند، دفن کن(346).