از جعفر بن محمد، از پدران بزرگوارش(علیه السلام) روایت شده که فرمود:
هنگامی که زمان رحلت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) رسید، گریه‏اش گرفت. امیر مؤمنان علی(علیه السلام) از آن حضرت پرسش نمود: ای بانوی من! چرا گریه می‏کنی؟
فرمود: گریه من برای پیشامدهایی است که پس از وفات من خواهی دید.
علی(علیه السلام) فرمود: گریه نکن! به خدا سوگند این مطالب در راه خدا برایم کوچک است.
آن گاه حضرت زهرا(سلام الله علیها) به او وصیت کرد که ابوبکر و عمر را در تشییع جنازه‏اش خبر نکند. علی(علیه السلام) نیز این کار را انجام داد(348).