بنا بر برخی از روایات و تواریخ، فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بیش از نود روز پس از پدر نزیست. اگر چه برخی دیگر از تواریخ مدتی کمتر از این ذکر کرده‏اند. اما در همین مدت کوتاه نیز، وی همواره اندوهگین و ماتم زده و بیمار بود.
گروهی از زنان مهاجر و انصار به دیدارش آمدند تا از او عیادت کنند، آنان به او گفتند: سلام بر تو ای دختر رسول خدا! چگونه شب را به روز آوردی؟
پاسخ داد: به خدا سوگند، شب را در حالی به روز آورده‏ام که دنیای شما در نظرم ناخوشایند است و بر مردان شما خشمگینم. تا آنان را فرو بردم، آن قدر کال و نارس بودند که فوراً از دهانم بیرون افکندمشان. از وقتی به باطن آنها پی بردم، از ایشان بیزار و آزرده شدم. پس زشتی و پلیدی باد بر سست رأیان و یاوه گویان و بزدلان. چه بد است آنچه برای خودشان پیشاپیش فرستادند، که خداوند بر ایشان خشم خواهد گرفت و در عذاب او جاودانه خواهند زیست. ناگزیر زمام خلافت را به گردن ایشان افکندم و دشواریهای آن را به خودشان وانهادم. پس بریده باد بینی و گوش مردم ستمکار! آخر اینان برای چه خلافت را از ابوالحسن باز داشتند؟ به خدا سوگند، آنان جز به خاطر ترس از شمشیر و نیز جنگاوری وی و شجاعتهای او در راه خدا از او کینه به دل ندارند.
به خدا سوگند، اگر زمام مرکب خلافت را که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به دست او سپرده بود، در دست او می‏گذارند و از وی دفاع و پیروی می‏کردند، به خوبی آن را مهار می‏کرد، آن گاه به نرمی و راحتی، آنان را به راهشان می‏برد و هدایت می‏کرد، که او پایگاه استوار رسالت و اساس مستحکم نبوت، مهبط روح الامین و در کار دنیا و آخرت خبیر بود. هشدار، که این خسارتی آشکار بود. به خدا سوگند اگر خلافت بدو سپرده می‏شد، نه مرکب خسته و مجروح می‏شد نه راکب به ستوه می‏آمد، آنان را به درستی به سرچشمه گوارا و زلال رستگاری می‏رساند و برکات از آسمان و زمین برایشان فرو می‏بارید. به زودی خداوند بدان چه کرده‏اند آنان را خواهد گرفت.
بیایید و گوش فرا دهید! تا این روزگار شگفت را به شما بنمایانم، و اگر پس از این حادثه به شگفت آیند ایشان را چه سود؟ به کدام تکیه گاه پشت دادند یا به کدامین ریسمان دست آویختند؟ چه بد یاور و چه بد همنشینی و همراهی برگزیدند، و ستمگران چه بد عوضی برای خود گرفتند!
پرهای کوتاه را به جای شاهپرها گرفتند و اسب درمانده را به جای اسب رهوار برگزیدند، و دنباله رو را به جای امام پذیرفتند، افسوس بر قومی که خیال می‏کنند کار نیک انجام می‏دهند! بدانید اینان تبهکارانند. آیا کسی که به سوی حق رهنمود می‏شود، سزاوارتر است که پیروی شود، چه سان داوری می‏کنید؟
اینک روزگار آبستن است، پس بنگرید تا چه می‏زاید!. آن گاه قدح‏های بزرگ بیاورید و آنها را از خون تازه و زهر کشنده پر کنید. آن گاه است که بیهوده کاران به زیان می‏افتند و آیندگان که از پی ما می‏آیند بدان چه اینان کرده‏اند، آگاه خواهند شد. پس بر این عاقبت موحش هولناک دل خوش دارید و با خاطری آسوده بخوابید، مژده باد بر شما شمشیرهای بران و خودکامگی‏های ستمگران و آشوبهای همیشگی و فراگیر. پس کشت و محصول شما کم و اندک است.
افسوس بر آنان! دریغا که خبرها بر آنان پوشیده شد، آیا ما می‏دانیم شما را بدان پای بند کنیم، در صورتی که شما خود آنان را ناخوش می‏دارید(356)؟