ساعت احتضار فرا رسید. در این هنگام پرده برداشته شد و حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) نگاهی تند و عمیق افکند و فرمود: سلام بر جبرئیل، سلام بر رسول خدا، پروردگارا! مرا با پیامبرت محشور کن و در رضوان خود و جوار رحمت و خانه‏ات دارالسلام مسکن و مأوا ده.
آن گاه فرمود: آیا آنچه را که من می‏بینم شما هم می‏بینید.
گفتند، شما چه می‏بینی؟
فرمود: این موکب‏های اهل آسمانها است و این هم جبرئیل است، و این هم رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) است که می‏فرماید: دختر عزیزم! پیش من آی ؛ زیرا آنچه در پیش داری، برای تو بهتر خواهد بود.
آن گاه چشمان خویش را باز کرد...و فرمود: و سلام بر تو ای قابض ارواح! زود مرا قبض روح کن و اذیتم مکن.
سپس فرمود: پروردگارا! به سوی تو می‏آیم، نه به سوی آتش.
پس چشمهایش بسته شد، دستها و پاهای خود را دراز کرده و از دنیا رفت(358).