چون امام علی(علیه السلام) همسرش زهرا(سلام الله علیها) را در دل شب دفن کرد، بر لب قبر ایستاد و اشعاری را انشاد کرد که ترجمه آن چنین است:
1- در هر اجتماعی، سرانجام هر دو دست جدایی خواهد بود و همه آنها در فراق و مرگ اندک می‏باشند.
2- از دست دادن فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بعد پیامبر، دلیلی است که دوستی دایمی نخواهد شد.
و باز نقل شده که بعد از وفات زهرا (سلام الله علیها) علی(علیه السلام) این اشعار را انشاد کرد:
1- نفسم با ناله هایش حبس شده، ای کاش نفسم با ناله‏ها خارج می‏شد!
2- بعد از تو زهرا (سلام الله علیها)، خیری در زندگانی دنیا نیست. گریه‏ام برای این است که زندگی دنیا طول بکشد(373).