از سلیم بن قیس نقل شده است: عمر بن خطاب در یک سال نصف حقوق همه کارگزارانش را به عنوان غرامت (و کمبود بودجه و مالیات) برداشت، ولی حقوق قنفذ را به طور کامل پرداخت.
سلیم می‏گوید: به مسجد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) رفتم، گروهی را دیدم که در گوشه‏ای نشسته‏اند. همه آنها از بنی هاشم بودند، جز سلمان و ابوذر و مقداد و محمد بن ابوبکر و عمر بن ابی‏سلمه و قیس بن سعد بن عباده. در این جلسه، عباس (عموی پیامبر) به علی(علیه السلام) گفت: چرا عمر مانند همه کارگزارانش، از حقوق قنفذ چیزی نکاست؟!
حضرت علی(علیه السلام) به اطراف خویش نگاه کرد، سپس قطرات اشک از چشمانش سرازیر شد، آن گاه در پاسخ عباس فرمود: شکر له ضربة ضربها فاطمة بالسوط فماتت و فی عضدها اثره کانه الدملج؛ حقوق قنفذ را کم نکرد، تا از او تشکر کند، به خاطر ضربت تازیانه‏ای که او بر فاطمه (سلام الله علیها) نواخته بود، که وقتی فاطمه (سلام الله علیها) از دنیا رفت، اثر آن تازیانه در بازوی او وجود داشت و همانند بازوبند، نمایان بود(378).