زکریا بن آدم می‏گوید: نزد حضرت امام رضا(علیه السلام) بودم که ناگهان امام جواد(علیه السلام) آمدند و عمر شریف ایشان کمتر از چهار سال بود. حضرت جواد(علیه السلام) دست خود را به زمین زدند و سر را به طرف آسمان بلند کردند و مدتی به تفکر فرو رفتند.
امام رضا(علیه السلام) فرمودند: جانم به قربانت، به چه فکر می‏کنی؟
عرض کرد: درباره ظلمهایی که به مادرم فاطمه وارد شده، به خدا قسم آن دو نفر را از قبرشان بیرون آورم و به آتش بسوزانم و سپس خاکسترشان را در دریا پراکنده کنم.
امام او را به نزدیک خودش آورد و مابین دو چشمش را بوسید و فرمود: پدر و مادرم فدای تو باد! تو از برای امامت حقاً سزاوارتری(382).