روایت شده است: که علی(علیه السلام) از یک نفر یهودی مقداری جو قرض کرد و در مقابل آن، ملحفه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را که از پشم بود، گرو گذاشت. یهودی آن را برد و در خانه‏اش گذاشت. هنگام شب زن یهودی برای کاری به آن اطاقی که ملحفه در آن بود رفت. ناگهان نوری را در حال درخشش دید که اطاق را روشن کرده بود. به سوی شوهرش برگشت و به او گفت: در آن اطاق، روشنایی بزرگی را دیدم.
شوهرش نیز تعجب کرد و فراموش کرده بود که ملحفه فاطمه(سلام الله علیها) را در آن جا گذاشته است. سریع برخاست و وارد آن اطاق شده، دید شعاع نور ملحفه، پخش شده و مانند نور ماهی است که از نزدیک طلوع کرده باشد. از این مسئله در شگفت شد. به جایی که ملحفه را گذاشته بود، دقت کرد و فهمید که این نور از همان ملحفه است. یهودی رفت و قوم و خویشانش را فرا خواند و همسرش نیز قوم و خویشان خود را حاضر ساخت. بیش از هشتاد هزار نفر از یهودیان جمع شدند. همه آنان وقتی این امر را دیدند، مسلمان شدند(390).