ابن عباس می‏گوید: روزی در حضور پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) نشسته بودم؛ علی، فاطمه، حسن و حسین(علیه السلام) نیز در پیش روی حضرت قرار داشتند.
در این هنگام جبرئیل نازل شده، سیبی برای حضرت آورده و بدان وسیله به رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) تحیت گفت. حضرت آن سیب را به علی بن ابی طالب (علیه السلام) هدیه کرد. علی (علیه السلام) آن را بوسیده، ضمن تشکر از پیامبر آن را به حضرت برگردانید. حضرت آن را حسن (علیه السلام) هدیه کرد. حسن(علیه السلام) نیز ضمن ابراز تشکر آن را بوسیده، بار دیگر به حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) برگردانید.
بار دیگر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) آن را به علی بن ابی‏طالب(علیه السلام) داد. حضرت تحیت گفته، همین که خواست به حضرت برگرداند، سیب از بین انگشتانش به زمین افتاد و دو نیم شد و نوری از آن درخشید که تا آسمان اول بالا رفت. در این هنگام دیدم که بر آن سیب نوشته بود:
بسم الله الرحمن الرحیم‏
این هدیه است از خداوند متعال به محمد مصطفی، و علی مرتضی، و فاطمه زهرا، و حسن و حسین، نوادگان رسول خدا، و نیز امانی است از برای دوستداران آنها در روز قیامت از آتش(404).