وقتی که فاطمه زهرا(سلام الله علیها) رحلت کرد، ام ایمن قسم خورد که در مدینه نماند؛ چون طاقت نداشت جای خالی حضرت فاطمه (سلام الله علیها) را مشاهده نماید. لذا به سوی مکه رفت و در میان راه به تشنگی شدیدی دچار شد. دستهای خود را به سوی آسمان بالا برد و گفت:
پروردگارا! من خدمتگزار فاطمه (سلام الله علیها) هستم، مرا از عطش، می‏میرانی! آنگاه خداوند از آسمان سطلی پایین فرستاد. ام ایمن از آن نوشید و هفت سال به غذا و آب، نیازی پیدا نکرد. در روزهای بسیار گرم، مردم، او را به زحمت می‏انداختند، ولی اصلاً تشنه نمی‏شد(408).