حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) هر گاه تب طاقتش را می‏ربود، آب خنکی طلب می‏کرد و وقتی که آب به دستش می‏رسید و جرعه‏ای از آن را می‏نوشید، لحظه‏ای از نوشیدن باز می‏ماند و سپس با صدای بلند به حدی که بیرون خانه نیز شنیده می‏شد از ته دل مادرش زهرا (سلام الله علیها) را صدا می‏کرد و می‏فرمود: فاطمه! ای دختر رسول خدا. و بدین گونه خود را از سور تب تشفی می‏داد و بر خویش مرهمی می‏نهاد و جان و روح خود را با یاد محبوب و توسل به آن حضرت آرام و عطر آگین می‏نمود(412).