دانشمند شهید آیة الله سید محمد باقر صدر در مواقعی از خاطراتش دوران دانش اندوزی و طلبگی خود سخن می‏گفت، یک بار نقل نمود.
در ایام تحصیلم هر شب ساعتی به حرم حضرت علی(ع) در نجف اشرف مشرف می‏گشتم و در برابر بارگاه مطهر آن حضرت می‏نشستم و به مطالب علمی و دروس و مباحث روزمره خود می‏اندیشیدم، بر این باور بودم که چنین حالات معنوی و استمداد و روحانیت این روضه منور در کشف معضلات و دشواری‏های علمی تأثیر به سزایی دارد و احساس می‏کردم از صفای حرم و روح پاک آن امام الهام می‏گیرم.
پس از مدتی این سنت حسنه و رفتار بابرکت و مفید را ترک کردم و کسی غیر از خداوند تبارک و تعالی از این کارم آگاهی نداشت. روزی یکی از بانوان که پیوند نسبی با ما داشت، در عالم رؤیا حضرت علی(ع) را مشاهده کرد که فرموده بود: به سید باقر بگو هر شب نزد من می‏آمد و به درس خواندن و اندیشیدن در مطلب علمی مشغول می‏شد، دلیل ترک این کارش چیست و چرا آن را رها نموده است؟(295)