رود فرات طغیان کرد به اندازه‏ای که نزدیک بود خانه‏های کوفه بر اثر طغیان آب، منهدم شود، مردم از این بلا به حضرت علی(ع) پناهده شدند، علی(ع) بر استر رسول خدا(ص) سوار شده و مردم در رکاب او می‏آمدند، چون به کنار رود فرات رسید از مرکب پایین آمد، وضو گرفت در گوشه‏ای که مردم او را می‏دیدند مشغول نماز شد و دعاهایی که بیشتر مردم می‏شنیدند قرائت فرمود، سپس به طرف فرات رفت چوبی که در دست داشت بر آب زده فرمود: به خواست خدا کم شو، آب آن قدر فرو رفت که ماهیان کف دریا دیده شدند، بسیاری از آنها به حضرت علی(ع) به عنوان امیرالمؤمنین سلام کردند و عده‏ای از آنها از قبیل جری، مارماهی، زمار سخنی نگفتند، مردم متعجب شدند که چرا بعضی سخن گفتند و برخی ساکت ماندند، فرمود: خدای متعال ماهیان حلال گوشت را به سلام بر من امر کرد و ماهیان حرام گوشت را از گفتگوی با من ممانعت فرمود و این خبر مشهوری است و در شهرت به پایه گفتگوی گرگ با پیغمبر و تسبیح سنگ‏ریزه در کف دست آن حضرت و ناله درخت به آن جناب و سیر کردن عده بسیاری را با غذای اندک می‏باشد و کسی که بخواهد به چنین معجزه‏ای اعتراض کرده و طعنه بزند مساوی با آن است که معجزات پیغمبر را قبول ننموده و اعتراض نماید.(49)