در احادیث معتبره وارد شده است که چون حضرت امیرالمؤمنین(ع) از نافرمانی و نفاق و کفر اصحاب خود ناراحت شد و لشکر معاویه بر اطراف و نواحی ملک آن حضرت غارت می‏آوردند و اصحاب آن حضرت به او یاری نمی‏نمودند، بر منبر رفته و فرمود: به خدا سوگند دوست دارم که حق تعالی مرا از میان شما بردارد و در ریاض رضوان جا دهد، مرگ به همین زودی‏ها در کمین من است، پس فرمود: چه مانع شده است بدبخت‏ترین فرد این امت را که محاسن مرا از خون سرم خضاب کند، این خبری است که پیغمبر بزرگوار مرا به آن خبر داده است، پس فرمود: خداوندا من از ایشان به تنگ آمده‏ام و ایشان از من به تنگ آمده‏اند، و من از ایشان ملامت یافته‏ام و ایشان از من ملال یافته‏اند، خداوندا مرا از ایشان راحت بخش، و ایشان را مبتلا کن به کسی که مرا یاد کنند.(204)