هنگامی که به علی(ع) خبر رسید که بسر بن ارطاة از طرف معاویه به یمن رفته و در آن جا برخی کارهای ناروا انجام داده است، فرمود: خداوندا! بسر، دینش را به دنیا فروخته، عقلش را از او بگیر. عقل بسر بن ارطاة اختلال پیدا کرد و دیوانه شد. و شمشیری از چوب برمی‏داشت و با آن بازی می‏کرد بدین حال بود تا اینکه مرد.(245)
علی(ع) به جویریة بن مسهر فرمود: بعد از این در حق تو ظلم می‏کنند و دست و پایت را قطع می‏کنند و به دار می‏آویزند.
مدتی نگذشت تا این که معاویه، زیاد بن ابیه را والی کوفه نمود. او دست و پای جویریه را قطع کرد و او را به دار آویخت.(246)