ابو هدبه گوید: دیدم انس بن مالک دستمالی بر سر بسته از سببش پرسیدم، گفت: بر اثر نفرین علی بن ابی‏طالب(ع) است.
گفتم چطور؟
گفت: من خدمتکار رسول خدا(ص) بودم مرغ بریانی به آن حضرت هدیه کردند، فرمود: خدایا محبوبترین مردم در نزد خودت و خودم را برسان تا با من از این پرکنده بخورد. علی(ع) آمد و من گفتم: رسول خدا(ص) کاری دارد و او را راه ندادم به انتظار این که یکی از قوم خودم برسد.
باز رسول خدا(ص) همان دعا را تکرار کرد و دوباره علی(ع) آمد و من همان را گفتم. به انتظار مردی از قوم خودم رسول خدا(ص) برای بار سوم همان دعا را کرد و باز هم علی(ع) آمد و من همان را گفتم و علی فریاد برداشت که رسول خدا چه کاری دارد که مرا نمی‏پذیرد؟ آوازش به گوش پیغمبر رسید و فرمود: ای انس این کیست؟ گفتم علی بن ابی‏طالب است. گفت: به او اجازه بده، چون وارد شد فرمود: ای علی من سه بار به درگاه خدا دعا کردم که محبوب‏ترین خلقش نزد او و خودم بیاید و با من از این پرنده بخورد و اگر در این بار سوم نیامده بودی تو را به نام دعوت می‏کردم. عرض کرد: یا رسول الله من بار سوم است که آمدم و انس مرا برگردانده و می‏گفت: رسول خدا از پذیرش تو معذور است و به کاری مشغول است. رسول خدا فرمود: ای انس چه چیز تو را بر این کار واداشت؟
عرض کرد: من دعوت تو را شنیدم و خواستم شامل یکی از قوم خودم شود، چون روز احتجاج برای خلافت شد، علی مرا گواه خواست و کتمان کردم و گفتم: فراموش کردم. علی دست به آسمان برداشت و گفت: خدایا انس را به پیسی مبتلا کن که نتواند آن را از مردم پنهان کند. سپس دستمال از سر برداشت و گفت این است نفرین علی(ع).(242)