نقل است که در هندوستان کسی را گرفته بودند و می‏زدند و او هیچ اعتراضی نمی‏کرد و آخ هم نمی‏گفت. بعد آزادش نمودند. شخصی از او سؤال کرد: چرا اعتراض نمی‏کردی و آخ هم نمی‏گفتی؟ گفت: من باید کتک می‏خوردم. پرسید: چرا؟ گفت: برای این که هرکس بخواهد نام بت بزرگ را ببرد، باید یک سال حرف دنیا نزند و من امروز بی‏اختیار نام او را بردم. چون مستحق کتک خوردن بودم، نه اعتراضی کردم و نه آخ گفتم.
مرحوم حاج شیخ حسنعلی مقدادی اصفهانی(ره) نقل می‏کند:
مرحوم پدرم - رحمةالله علیه - نقل نمودند: در اصفهان شخصی بود به نام درویش کافی از اهل‏الله و بزرگان اهل دل. شب در خانقاه او را از خانقاه بیرون کرد و مطرودش نمود. گفت به نام حضرت بی‏احترامی نمودی، ریرا به خاطر یک کبریت نام حضرت را بردی. اگر قرار باشد برای بردن نام بت بزرگ یک سال نباید حرف دنیا زده شود با بتوان نام او را ببرند، ولی خدا امیرالمؤمنین(ع) که آیه بزرگ خداوند است، که فرمود علیه الاسلام: مالله نبأ اعظم منی و ما لله ایة اکبر منی یعنی: نیست از برای خدا خبری بزرگ‏تر از من، و نیست از برای خدا آیتی بزرگ‏تر از من، چگونه باید اسم او را برد.
در حدیث است که هر روز پیغمبر خدا(ص) تشریف می‏آوردند در خانه علی(ع) و حضرتش را به اسم صدا می‏فرمودند. یک روز تشریف آوردند و حضرت را به کنیه صدا فرمودند: یا اباالحسن! حضرت امیر(ع) علتش را پرسیدند، فرمودند: امروز وضو نداشتم، نخواستم نام تو را بدون وضو ببرم. در جایی که رسول خدا(ص) چنین فرمودند، تکلیف سایر مردم روشن است.(367)