سلمان می‏گوید: وقتی شب شد علی (ع) حضرت زهرا (س) را سوار بر چهار پایی نمود و دست دو پسرش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را گرفت، و هیچ یک از اهل بدر از مهاجرین و انصار را باقی نگذاشت، مگر آن که به خانه هایشان آمد و حق خود را برایشان یادآور شد و آنان را بر یاری خویش فرا خواند. ولی جز چهل و چهار نفر، کسی از آنان دعوت او را قبول نکرد. حضرت به آنان دستور داد هنگام صبح با سرهای تراشیده و در حالی که اسلحه‏هایشان را به همراه دارند بیایند و با او بیعت کنند که تا سرحد مرگ استوار بمانند.
وقت صبح شد جز چهار نفر کسی از آنان نزد او نیامد. (سلیم می‏گوید:) به سلمان گفتم: چهار نفر چه کسانی بودند؟
گفت: من و ابوذر و مقداد و زبیر بن عوام.
امیرالمؤمنین (ع) در شب بعد هم نزد آنان رفت و آنان را قسم داد. گفتند: صبح نزد تو می‏آییم ولی هیچ یک از آنان غیر از ما نزد او نیامد. در شب سوم هم نزد آنان رفت ولی غیر از ما کسی نیامد.(179)