وقتی علی (ع) را به نزد ابوبکر رسانیدند عمر به صورت اهانت‏آمیزی گفت: بیعت کن و این اباطیل را رها کن!
علی (ع) فرمود: اگر انجام ندهم شما چه خواهید کرد؟
گفتند: تو را با ذلت و خواری می‏کشیم! فرمود: در این صورت بنده خدا و برادر پیامبرش را کشته‏اید!
ابوبکر گفت: بنده خدا بودن درست است ولی به برادر پیامبر بودن اقرار نمی‏کنیم!
فرمود: آیا انکار می‏کنید که پیامبر (ص) بین من و خودش برادری برقرار داد؟
گفتند: آری! و حضرت این مطلب را سه مرتبه برایشان تکرار کرد.
سپس حضرت رو به آنان کرد و فرمود: ای گروه مسلمانان، و ای مهاجرین و انصار، شما را به خدا قسم می‏دهم که آیا در روز غدیر خم از پیامبر (ص) شنیدید که آن مطالب را می‏فرمود، و در جنگ تبوک آن مطالب را می‏فرمود؟
سپس علی (ع) آنچه پیامبر (ص) علنی برای عموم درباره او فرموده بود چیزی باقی نگذاشت مگر آن که برای آنان یادآور شد. (و مردم درباره همه آنها اقرار کردند و) گفتند: بلی، به خدا قسم.
وقتی ابوبکر ترسید مردم علی (ع) را یاری کنند و مانع او شوند پیش دستی کرد و (خطاب به حضرت) گفت: آنچه گفتی حق است که با گوش خود شنیده‏ایم و فهمیده‏ایم و قلب‏هایمان آن را در خود جای داده است، و لکن بعد از آن من از پیامبر (ص) شنیدم که می‏گفت: ما اهل بیتی هستیم که خداوند ما را انتخاب کرده و ما را بزرگوار داشته و آخرت را برای ما ترجیح داده است. و خداوند برای ما اهل بیت نبوت و خلافت را جمع نخواهد کرد. (154)