سحرگاه شب 19 رمضان حضرت علی (ع) داخل مسجد شدند، قندیل‏ها خاموش شده بود و مسجد تاریک بود، حضرت چند رکعت نماز ادا کرد، ساعتی مشغول تعقیب بود، سپس برخاست و دو رکعت نماز خواند و بر بام مسجد رفت، دست‏های مبارک را بر گوش‏های خود گذاشت و اذان گفت. وقتی آن حضرت اذان می‏گفت، هیچ خانه در کوفه نمی‏ماند مگر آنکه صدای او را می‏شنیدند. ابن ملجم ملعون در تمام شب بیدار بود و در آن امر عظیم که اراده کرده بود تفکر می‏کرد، و در میان شب قطامه به نزد او آمد گفت: کسی که چنین اراده‏ای دارد. خواب بر او حرام است، برخیز و علی را به قتل برسان و برگرد و مراد خود را از من حاصل گردان، آن ملعون گفت: علی را می‏کشم و می‏دانم که به مراد خود نمی‏رسم پس در آن وقت صدای اذان حضرت را شنیدند، آن ملعونه گفت: زود برو که فرصت از دست می‏رود.(369)