حضرت زینب (س) فرمود: زمانی که ابن ملجم لعنه الله علیه پدرم را ضربت زد و من اثر مرگ را در آن حضرت مشاهده کردم محضرش عرضه داشتم:
ای پدر ام ایمن برایم حدیثی چنین و چنان نقل نمود، دوست دارم این حدیث را از شما بشنوم. پدرم فرمودند:
دخترم، حدیث همان طوری است که ام ایمن نقل کرده، گویا می‏بینم که تو و دختران اهل تو در این شهر به صورت اسیران در آمده، خوار و منکوب می‏گردید، هر لحظه هراس دارید که مردم شما را بربایند، بر شما باد به صبر و شکیبایی، سوگند به کسی که دانه را شکافته و انسان را آفریده روی زمین کسی غیر از شما و غیر از دوستان و پیروانتان نیست که ولی خدا باشد و هنگامی که رسول خدا(ص) این خبر را برای ما نقل می‏نمودند و فرمودند: ابلیس لعنه الله علیه در آن روز از خوشحالی به پرواز در می‏آید پس در تمام نقاط دستیاران و عفریت‏هایش را فرا خوانده و به آنها می‏گوید:
ای جماعت شیاطین، طلب و تقاص خود را از فرزند آدم گرفته و در هلاکت ایشان به نهایت آرزوی خود رسیده و آتش دوزخ را نصیب ایشان نمودیم مگر کسانی که به این جماعت مقصود اهل بیت پیغمبر (ص) بپیوندند از این رو سعی کنید نسبت به ایشان در مردم شک ایجاد کرده و آنها را بر دشمنی ایشان وادارید تا بدین وسیله گمراهی مردم و کفرشان مسلم و محقق شده و نجات دهنده‏ای برایشان به هم نرسد، ابلیس با اینکه بسیار دروغگو و کاذب این کلام را به ایشان راست گفت، وی به آنها اطلاع داد.
اگر کسی با این جماعت (اهل بیت (ع)) دشمنی باشد هیچ عمل صالحی برایش سودمند نیست چنان چه اگر با ایشان صحبت داشته باشد هیچ گناهی غیر از معاصی کبیره ضرری به او نمی‏رساند.
زایده می‏گوید: حضرت علی بن الحسین (ع) این حدیث را برایم فرمودند و سپس گفتند: این حدیث را بگیر و ضبط کن، اگر در طلب آن یک سال شتر می‏دواندی و در کوه و کمر به دنبال آن جستجو می‏کردی و محققاً و اندک بود.(398)