علی (ع) به ابوبکر فرمود: آیا کسی پیامبر (ص) هست که با تو در این مطلب که از ما اهل بیت کسی به خلافت نمی‏رسد حضور داشته باشد؟ عمر گفت: خلیفه پیامبر (ص) راست می‏گوید. من هم از پیامبر (ص) شنیدم همانطور که ابوبکر گفت. ابوعبیده و سالم مولی ابی حذیفه و معاذ بن جبل هم گفتند: راست می‏گوید، ما این مطلب را از پیامبر (ص) شنیدیم.
علی (ع) به آنان فرمود: وفا کردید به صحیفه ملعونه‏ای که در کعبه بر آن هم پیمان شدید که: اگر خداوند محمد را بکشد یا بمیرد، امر خلافت را از ما اهل بیت بگیرید.
ابوبکر گفت: از کجا این مطلب را دانستی؟ ما که تو را از آن مطلع نکرده بودیم!
حضرت فرمود: ای زبیر و تو ای سلمان و تو ای اباذر و ای مقداد، شما را به خدا و به اسلام، می‏پرسم آیا از پیامبر (ص) نشنیدید که در حضور شما می‏فرمود: ابوبکر و عمر - تا آن که حضرت همین پنج نفر را نام برد - ما بین خود نوشته‏ای نوشته‏اند و در آن هم پیمان شده‏اند و بر کاری که کرده‏اند قسم‏ها خورده‏اند که اگر من کشته شوم یا بمیرم...؟
آنان گفتند: آری ما از پیامبر (ص) شنیدیم که این مطلب را به تو می‏فرمود:که آنان بر آنچه انجام داده‏اند معاهده کرده و هم پیمان شده‏اند، و در بین خود قراردادی نوشته‏اند که اگر من کشته شدم یا مردم، علیه تو ای علی (ع) متحد شدند خلافت را از تو بگیرند.
تو گفتی: پدر و مادرم فدایت یا رسول اللّه، هرگاه چنین شد دستور می‏دهی چه کنم؟
فرمود: اگر یارانی بر علیه آنان یافتی با آنها جهاد کن و اعلام جنگ نما، و اگر یارانی نیافتی بیعت کن و خون خود را حفظ نما.
علی (ع) فرمود: به خدا قسم، اگر آن چهل نفر که با من بیعت کردند وفا می‏نمودند در راه خدا با شما جهاد می‏کردم. ولی به خدا قسم بدانید که احدی از نسل شما تا روز قیامت به خلافت دست پیدا نخواهد کرد.(157)