روزی رسول اکرم (ص) به امیرالمؤمنین (ع) گفت: یا علی! حق تعالی محبت ما را بر آسمان‏ها و زمین عرضه کرد، پس اول مکانی که از آسمانها اجابت کرد آسمان هفتم بود، حق تعالی او را زینت داد به عرش و کرسی؛ بعد از آن آسمان چهارم اجابت نمود، آن را به ستاره‏ها تزیین کرد؛ سپس زمین حجاز اجابت نمود، آن را به خانه کعبه مزین گردانید؛ بعد از آن زمین شام اجابت کرد، آن را به بیت المقدس زینت داد؛ پس از آن زمین اجابت نمود، آن را به قبر من مشرف گردانید، سپس زمین کوفه اجابت کرد، آن را به قبر تو شرف داد یا علی.
پس حضرت امیرالمؤمنین (ع) گفت: یا رسول الله آیا من در کوفه عراق مدفون خواهم شد؟ فرمود: بلی یا علی، شهید خواهی شد در بیرون کوفه و مدفون خواهی گردید در مابین غریین در مابین تل‏های سفید، تو را بدبخت‏ترین مرد از این امت عبدالرحمن بن ملجم می‏کشد، پس سوگند یاد می‏کنم به حق آن خداوندی که مرا به پیغمبری فرستاده است که پی کننده ناقه صالح نزد حق تعالی گناهانش از او بیشتر نیست. (312)