بنی امیه به قدری نسبت به علی (ع) دشمنی و کینه داشتند، که در بالای منبرها، به ساحت قدس او، جسارت کرده و او را سب و لعن می‏کردند، و این بدعت از ناحیه معاویه شروع شد و تا زمان خلافت عمر بن عبدالعزیز (هشتمین خلیفه اموی) ادامه داشت (یعنی حدود بیش از شصت سال).
تا آن جا که می‏نویسند: در زمان خلافت عبدالملک (پنجمین خلیفه اموی) روزی یکی از علما، در مسجد دمشق، موعظه می‏کرد، ناگهان در وسط گفتارش، مقداری از فضایل علی (ع) را به زبان آورد.
عبدالملک گفت: عجبا هنوز مردم، علی (ع) فراموش نکرده‏اند، دستور داد، زبان شاعر در این مورد چه زیبا گفته:
اعلی المنابر تعلنون بسبّه - و بسیفه نصبت لکم اعوادها
بر فراز منبرها، آشکارا به علی (ع) ناسزا می‏گویند، با این که چوب‏های این منبر، یا شمشیر و مجاهدت علی (ع) نصب گردید و درست شد.(231)